Niby najprostszy film z najprostszą fabułą jaką można sobie wyobrazić, ale jednak dlaczego ten film mnie cieszy, bo dawno nie byłem zadowolony z żadnego obrazu. Może dlatego, że film jest taki lekki i pozytywny, nie wiem, ale nawet nastrój mi się poprawił.

To, czego szukamy, czasami znajduje się tuż pod naszym nosem. Farmer Sweetland zastanawiał się, gdzie mógłby znaleźć odpowiednią żonę. I choć nie wędrował po całym świecie w poszukiwaniu tej jedynej, a jedynie przyglądał się paniom mieszkającym w sąsiedztwie, to i tak jego szczęście było jeszcze bliżej) Wystarczyło tylko spojrzeć szerzej.

Historia nadaje się zarówno do produkcji teatralnej, jak i filmowej.

Film Żona farmera jest dowodem na to, że uczucia w kinie można przekazać nie tylko słowami. Owszem, słowa w filmie wciąż są obecne w postaci krótkich wypowiedzi narratora, ale to wszystko. Resztę poznajemy z działań bohaterów, ich mimiki, gestów, spojrzeń... I jest w tym pewien romantyzm. Romans, który mają tylko nieme filmy.

Gdybym nie spojrzał na ekipę, nigdy bym nie zgadł, że Alfred Hitchcock wyreżyserował ten film i był jednym ze scenarzystów, choć napisy końcowe o tym nie wspominają. po prostu film Żona farmera nie jest w ogóle w jego stylu. ale to prawdopodobnie jedno z jego najwcześniejszych dzieł, dlatego tak diametralnie różni się od Hitchcocka, jakiego znamy.