Ba, lepszy niż wszystkie późniejsze, więc nawet nie są blisko. To jest jak powieść. Scenografia, kostiumy, aktorzy. To jak Brontë na krześle reżysera. To świetny film

Dobry, dobry melodramat. Obejrzałem z wielką przyjemnością.

Wszyscy myślicie, że Brontë pisała takie subtelne psycho-thrillery. Tak pisała dla sentymentalnych kobiet. Klasyczne melodramaty. Z tajemniczym zakończeniem i rozbudowaną historią. Co dokładnie robi w tym filmie.

No tak piękny, dobry, gdzie to nawet film referencyjny, ale bardziej niż przeciętna adaptacja, poza częścią o dzieciństwie głównych bohaterów zupełnie pozbawiona ducha i klimatu powieści. Warto obejrzeć, ale bardziej dla ogólnego rozwoju niż delektowania się i delektowania. Sięgną po niego tylko koneserzy klasycznych melodramatów.

Jako adaptacja, film w ogóle nie jest dobrym filmem. Nie jest kompletny. Ledwie połowa tego, co zostało opisane w powieści. Twórcy filmu nie do końca oddali uczucia bohaterów, ich istotę. I oczywiście niektóre postacie w ogóle nie pochodzą z książki. Choć to zrozumiałe, trzeba było zagęścić kolory i dodać pikanterii. Jako sentymentalny zwykły melodramat film jest dobry