Mark Harmon

Mark Thomas Harmon (ur. 2 września 1951 w Burbank) – amerykański aktor i reżyser telewizyjny i filmowy. Urodził się w Burbank, w stanie Kalifornia w rodzinie katolickiej jako najmłodsze z trojga dzieci i jedyny syn aktorki Elyse Knox i Thomasa Dudleya „Toma” Harmona, legendy footballu. Jego matka była pochodzenia austriackiego, a ojciec miał korzenie irlandzkie, niemieckie i francuskie. Ma dwie starsze siostry: Kristin (1945-2018) i Kelly (ur. 1948). Jego ojciec chrzestny Forest „Evy” Evashevski (1918–2009) znalazł się w Galerii Sław Narodowej Fundacji Piłki Nożnej (National Football Foundation Hall of Fame). Po ukończeniu Pierce College w Woodland Hills w dzielnicy Los Angeles, w latach 1973-1974 studiował komunikację na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles. Był uczelnianym kapitanem zespołu footballowego, a w 1973 odebrał nagrodę Narodowej Footballowej Fundacji za całokształt. Krótko pracował jako sprzedawca w firmie produkującej buty do tenisa oraz jako stolarz. Przygodę z aktorstwem rozpoczął w połowie lat 70. Poprzez swoją siostrę Kristin Harmon, dostał pierwszą telewizyjną rolę Marka Johnsona w jednym z odcinków sitcomu Dziewczyny Ozziego (Ozzie’s Girls, 1973) – pt. Kandydat (The Candidate) z Ozziem Nelsonem. Występował gościnnie na srebrnym ekranie w serialach NBC: Nagły wypadek! (Emergency!, 1975) jako oficer Dave Gordon, Adam-12 (1975) jako policjant Gus Corbin, Sierżant Anderson (Police Woman, 1975–1976) i Centennial (1978–1979). Grał policjanta Mike’a Breena z labradorem retrieverem w serialu kryminalnym CBS Sam (1977-1978) i zastępcę Dwayne’a „Thiba” Thibideauxa z Misji Służby Ratunkowej Departamentu Szeryfa Hrabstwa Los Angeles w serialu policyjnym ABC 240-Robert (1979 z Joanną Cassidy. Drugoplanowa rola Roberta Dunlapa, weterana rozmawiającego z pierwszą damą w telewizyjnym dramacie biograficznym ABC Eleanor i Franklin w Białym Domu (Eleanor and Franklin: The White House Years, 1977) przyniosła mu nominację do nagrody Emmy. Debiutował na kinowym ekranie w westernie Alana J. Pakuli Przybywa jeździec (Comes a Horseman, 1978) z Jane Fondą i zaraz potem zagrał w dramacie katastroficznym filmie Irwina Allena Po tragedii Posejdona (Beyond the Poseidon Adventure, 1979). Lepiej jednak rozwijała się jego kariera telewizyjna. W operze mydlanej NBC Flamingo Road (1981-1982) wystąpił w roli Fieldinga Carlyle’a, niewiernego męża głównej bohaterki (Morgan Fairchild). W serialu NBC St. Elsewhere (1983-1986) zagrał postać Boba Calswella, lekarza chorego na AIDS. Zdobył dwa razy nominację do nagrody Złotego Globu dla najlepszego aktora w miniserialu lub filmie telewizyjnym; za autentyczną rolę seryjnego mordercy Theodore Roberta Bundy’ego w telewizyjnym dramacie biograficznym NBC Rozważny nieznajomy (The Deliberate Stranger, 1986) i zupełnie odmienną rolę wdowca usiłującego odzyskać opiekę nad swoimi dziećmi w telewizyjnym dramacie CBS Po obietnicy (After the Promise, 1987). W serialu Na wariackich papierach (Moonlighting, 1987) wystąpił jako Sam Crawford. Wcielił się w postać hollywoodzkiego aktorzyny i żigolaka w telewizyjnym remake’u NBC sztuki Tennessee Williamsa Słodki ptak młodości (Sweet Bird of Youth, 1989) u boku Elizabeth Taylor. Następnie zagrał tytułową postać notorycznego bankowego rozbójnika w telewizyjnym filmie ABC Dillinger (1991). Za rolę policyjnego badacza w serialu NBC Sensowne wątpliwości (Reasonable Doubts, 1991-1993) był dwukrotnie nominowany do nagrody Złotego Globu. Potem był prywatnym detektywem w serialu ABC Charlie Grace (1995-1996) i lekarzem w serialu CBS Szpital Dobrej Nadziei (Chicago Hope, 1996-2000). Był na okładkach „GQ” (w kwietniu 1987), „TV Guide” (w styczniu 2006, w listopadzie 2009, w maju 2014 i w marcu 2016), „Inland Empire” (w lipcu 2010) i „People” (w marcu 2019). W 1996 zdobył tytuł „Najseksowniejszego żywego człowieka” magazynu „People”. W maju 2002 wcielił się w rolę agenta specjalnego United States Secret Service Simona Donovana w czterech odcinkach serialu NBC Prezydencki poker (The West Wing), zdobywając nominację do nagrody Emmy, dokładnie 25 lat po jego pierwszej nominacji. Donald P. Bellisario, twórca JAG i Agenci NCIS, zobaczył go w Prezydenckim pokerze i Harmon w kwietniu 2003 wystąpił gościnnie w dwóch odcinkach serialu JAG – Wojskowe Biuro Śledcze, gdzie Harmon został po raz pierwszy przedstawiony jako postać agenta NCIS Leroy Jethro Gibbs. Od września Harmon wystąpił jako Gibbs w dramacie CBS Agenci NCIS, który przyniósł mu sześć nominacji do People’s Choice Award, w tym nagrodę dla ulubionego aktora kryminalnego TV w 2017. Na planie filmowym ponownie spotkał się z trzema gwiazdami serii Szpital Dobrej Nadziei, Jayne Brook, Rockym Carrollem i Lauren Holly. Od 2008 został także producentem i producentem wykonawczym.