Nick Bostrom

Nick Bostrom (Niklas Boström, ur. 10 marca 1973) – szwedzki filozof, kierownik Future of Humanity Institute na University of Oxford. Doktoryzował się w London School of Economics w 2000. Jest znany z publikacji dotyczących zasady antropicznej i transhumanizmu. Zajmuje się również popularyzacją tematów związanych z transhumanizmem, takich jak klonowanie, sztuczna inteligencja, superinteligencja, krionika i nanotechnologia. W 2009 roku otrzymał Nagrodę Gannona, za "ciągłą pogoń za ludzkim rozwojem", a czasopismo Foreign Policy umieściło go na liście 100 czołowych myślicieli świata. W 1998, razem z Dawidem Pearce, założył World Transhumanist Association, które następnie zmieniło nazwę na Humanity+. Bostrom jest zwolennikiem "samoulepszania i udoskonalania ludzi poprzez etyczne zastosowanie nauki" i krytykuje podejście bio-konserwatystów, sprzeciwiających się modyfikacjom ludzi. Jednym z tematów podejmowanych przez Bostroma w jego pracach są zagrożenia dla przetrwania ludzkości. Argumentuje, że z utylitarnego punktu widzenia, zagłada ludzkości oznacza utratę wszystkich przyszłych ludzkich istnień (których liczbę szacuje na 1018 na samej Ziemi) i w związku z tym nawet niewielkie ryzyko takiej zagłady ma astronomiczne znaczenie etyczne. Powołuje się na przykład podany przez Dereka Parfita, który porównuje trzy scenariusze: Bostrom analizuje, czy różnica między 1 a 2 scenariuszem jest większa, czy mniejsza, niż między 2 a 3. Choć wielu ludzi intuicyjnie uznaje różnicę między 1 i 2 scenariuszem za większą, Bostrom argumentuje, że różnica między 2 i 3 jest wielokrotnie większa. Oznacza różnicę pomiędzy ludzką historią trwającą kilka tysięcy lat (dotychczasową), a trwającą potencjalnie setki milionów lat (jeśli ludzkość przetrwa). Opierając się na szacowanej liczbie przyszłych ludzkich istnień argumentuje, że zmniejszenie szansy zagłady ludzkości nawet o jedną milionową procenta jest warte więcej, niż życie miliarda ludzi. Zestawia to z brakiem zasobów przeznaczanych na badanie tego tematu, podając statystyki, z których wynika, że prac naukowych dotyczących zagłady ludzkości jest kilkadziesiąt razy mniej, niż dotyczących żuka gnojowego. Bostrom jest zwolennikiem tezy, że prawidłowe rozumienie zasady antropicznej polega na "Założeniu Silnego Samolosowania". Według jego słów, "każda obserwacja powinna być rozważana jakby była zdarzeniem losowym w klasie możliwych obserwacji.". Takie analizowanie historii obserwacji każdego obserwatora umożliwia uniknięcie niektórych paradoksów. Głównym problemem jest jednak odpowiednie określenie "klasy możliwych obserwacji". Dla Słabej Zasady Antropicznej mogłyby to być wszystkie potencjalne obserwacje możliwe do przeprowadzenia w naszym Wszechświecie. Dla Silnej Zasady Antropicznej, mogłyby to być wszystkie potencjalne obserwacje w Multiświecie. Bostrom pokazał, że wybieranie zbyt szerokiej albo zbyt wąskiej klasy możliwych obserwacji prowadzi do nieintuicyjnych wniosków.