Vanessa Paradis

Vanessa Chantal Paradis (ur. 22 grudnia 1972 w Saint-Maur-des-Fossés) – francuska piosenkarka, aktorka i modelka. Przyszła na świat na przedmieściach Paryża. Dzieciństwo spędziła w Villiers-sur-Marne, chodziła do liceum Pablo Picasso w Fontenay-sous-Bois. Pierwszy raz wystąpiła na scenie za sprawą swojego wujka Didiera Paina, producenta muzycznego, który zaproponował jej występ w amatorskim przesłuchaniu „L'école des enfants”. Zaśpiewała tam piosenkę „Emilie Jolie”, która została pokazana we francuskiej telewizji 3 maja 1980 roku. Vanessa miała wówczas siedem lat. Pięć lat później, jej wujek zarejestrował piosenkę Vanessy „La magie des surprises-parties”. Utwór ten nigdy nie został wydany na singlu, ale dzięki niemu doszło do spotkania z kompozytorem Franckiem Langolffem i twórcą tekstów Etienne'em Roda-Gilem, którzy obiecali napisać piosenkę dla Vanessy. Utwór „Joe le taxi” został wydany w 1986 roku i stał się ogólnoeuropejskim przebojem. Vanessa miała wtedy 14 lat. W 1987 roku Vanessa nagrała swój pierwszy album, zatytułowany M&J. Właśnie z jej pierwszej płyty pochodzą przeboje m.in. „Marylin et John”, „Manolo Manolette”, „Coupe, coupe”. Pierwszym filmem, w którym zagrała był Noce Blanche (1989) w reżyserii Jeana-Claude’a Brisseau. Rola wrażliwej, zakochanej w nauczycielu nastolatki przyniosła jej pierwszą filmową nagrodę – Cesara w kategorii najlepiej zapowiadającej się aktorki 1990 roku. Po sukcesie pierwszej płyty, przyszedł czas na kolejną zatytułowaną „Variations sur le même t'aime”, nagraną z pomocą Serge'a Gainsbourga. W 1991 roku Vanessa podpisała kontrakt na 3 mln franków z firmą Chanel, jako nowa twarz perfum Coco Chanel. W kampanii reklamowej ukazana została pod postacią ptaka w pozłacanej klatce. Fotografem był Jean-Paul Goude. Jej trzeci album został przygotowany we współpracy z Lennym Kravitzem w Nowym Jorku i wydany w 1992 roku. Zawierał m.in. hity „Sunday Mondays” i „Be My Baby”. W 1994 zaczęła pracę u boku Gérarda Depardieu nad drugim filmem pt. Elisa w reżyserii Jeana Beckera. Odegrała główną rolę nieporadnej sieroty Marie, błąkającej się po ulicach Paryża w celu odnalezienia swojego ojca i dokonania na nim zemsty. Film wszedł na ekrany kin w 1995 roku i zebrał pozytywne opinie krytyków. Vanessa otrzymała wiele pochwał za znakomitą grę aktorską, a Gérard Depardieu podsumował pracę z nią słowami: „Stale zaskakiwała mnie swoją siłą, którą w to wkładała. Posiada wszystko co potrzebne, by zostać wielką aktorką”. W 1997 roku na ekrany kin francuskich wszedł film Jak kochają czarownice, w którym zagrała wspólnie z Jeanne Moreau. Kolejną produkcją filmową w jakiej wystąpiła był film Dziewczyna dla dwóch z Alainem Delonem i Jeanem-Paulem Belmondo w reżyserii Patrice’a Leconte. Z Lecontem ponownie spotkała się na planie filmu Dziewczyna na moście, gdzie partnerował jej Daniel Auteuil.