William Nicholson

Wiktorija Jewgienjewna Isakowa (ur. 12 października 1976 w Chasawiurcie w Dagestańskiej ASRR w ZSRR) – rosyjska aktorka teatralna i kinowa. Laureatka nagrody rządu Federacji Rosyjskiej (2015), nagrody teatralnej „Czajka” (Mewa), nagrody „Trumf” i „Zołotoj orioł” (Złoty Orzeł). Urodziła się 12 października 1976 r. w mieście Chasawiurt. Ojciec, Jewgienij Isakow, poeta, był dyrektorem klubu piłkarskiego Anży Machaczkała oraz dyrektorem generalnym klubu Widnoje z Widnoje pod Moskwą. W wieku 13 lat przeniosła się z rodziną do Moskwy. Po ukończeniu szkoły rozpoczęła studia na Rosyjskim Uniwersytecie Sztuki Teatralnej, a po roku nauki przeniosła się na moskiewski MChaT do klasy Olega Jefriemowa. Szkołę ukończyła w 1999 r. Od 1999 do 2001 r. Isakowa pracowała w teatrze MChT im. Gorkiego, gdzie grała rolę Niny Zariecznej w sztuce Mewa wg dramatu Antona Czechowa i Mawki w sztuce Pieśń lasu wg dramatu Łesi Ukrainki. W 2001 r. przyjęto ją do trupy Moskiewskiego Teatru Dramatycznego im. Puszkina. Za rolę Panienki w spektaklu „Wij” otrzymała w 2003 r. nagrodę „Czajka” (Mewa). Na ekranie Isakowa zadebiutowała w 1998 r. gdy pojawiła się w epizodzie w serialu telewizyjnym „Czechow i Ko”. Jeszcze jeden epizod zagrała w serialu „Impierija pod udarom”, a od 2002 r. Isakowa występuje na ekranie regularnie. W 2002 r. Wiktoria poznała niedawno rozwiedzionego reżysera Jurija Moroza, za którego wyszła za mąż rok później.