Bob Gordon

Bob Gordon (ur. 11 czerwca 1928 w Saint Louis, zm. 28 sierpnia 1955) – amerykański muzyk jazzowy, grający na saksofonie barytonowym. Obok Buda Shanka i Jimmy'ego Giuffre'ego saksofonista barytonowy West Coast jazzu. Według Joachima-Ernsta Berendta był znakomitym, porywającym słuchaczy improwizatorem, będąc przy tym reprezentantem klasycznego nurtu Count Basie-Lester Young. Jako młody muzyk na Zachodnim Wybrzeżu grał w 1946 m.in. z Shorty Sherockiem. Pod koniec lat 40. (1948-49) studiował na Westlake College w Los Angeles. W tym też okresie zaczął grać w zespole Alvino Reya (1948–1951), a potem kolejno: w 1952 z Billym Mayem, 1952/53 z Horace'em Heidtem, w 1954 z George'em Redmanem. Zdobył uznanie jako doskonały sideman, w wyniku czego uczestniczył w wielu sesjach nagraniowych. Współpracował m.in. z takimi artystami jak: Stan Kenton, Shelly Manne, Chet Baker, Maynard Ferguson, Clifford Brown, Shorty Rogers, Tal Farlow, trębacz Herbie Harper i saksofonista tenorowy Jack Montrose. Zginął w wypadku samochodowym na terenie Kalifornii jadąc na koncert do San Diego.