Ernst Lubitsch

Ernst Lubitsch (ur. 28 stycznia 1892 w Berlinie, zm. 30 listopada 1947 w Los Angeles) – niemiecki reżyser, scenarzysta i producent filmowy żydowskiego pochodzenia. Po sukcesach w kinie niemieckim pracował z powodzeniem w Hollywood. Z początku był praktykantem krawieckim. W wieku 19 lat zaczął występować na scenie w słynnym zespole Maxa Reinhardta. Jednocześnie grał w krótkich filmach komediowych. Od 1914 sam je reżyserował. Pierwsze sukcesy to komedia Ostrygowa księżniczka (1919) i kostiumowy film Madame Dubarry (1919) z Polą Negri w roli głównej. Reżyserował wiele filmów z tą aktorką, m.in. Carmen (1918), Oczy mumii Ma (1918), Sumurun (1920), Dzika kotka (1921). Szybko został dostrzeżony za oceanem i zaangażowany do Hollywood, gdzie zrealizował liczne filmy np. Rosita, śpiewaczka ulicy (1923) z Mary Pickford czy Cesarzowa (1924) z Polą Negri. Udźwiękowienie filmu umożliwiło mu zajęcie się musicalem. Zrealizował wówczas filmy Parada miłości (1929), Monte Carlo (1930), Wesoła wdówka (1934). Nadal realizował również inteligentne komedie: Sztuka życia (1933), Ninoczka (1939) z Gretą Garbo, Sklep za rogiem (1940) z Jamesem Stewartem, Być albo nie być (1942) z Carole Lombard. Jego styl określano często z podziwem jako tzw. Lubitsh Touch. Do inspiracji nim przyznawał się m.in. Billy Wilder. W 1946 Lubitsch otrzymał Oscara honorowego za całokształt twórczości. Rok później zmarł na zawał serca.