Rod Steiger

Rod Steiger, właśc. Rodney Stephen Steiger (ur. 14 kwietnia 1925 w Westhampton, zm. 9 lipca 2002 w Los Angeles) – amerykański aktor filmowy, teatralny i telewizyjny pochodzenia francuskiego, szkockiego i niemieckiego. Laureat Oscara. Był aktorem bardzo wszechstronnym, jego filmografia liczy ponad 100 pozycji. Urodził się w Westhampton na Long Island w rodzinie luterańskiej jako syn Lorraine (z domu Driver) i Fredericka Steigera. Uczęszczał do szkoły publicznej w Irvington, Bloomfield, Newark w stanie New Jersey. W wieku 16 lat zaciągnął się do Marynarki Wojennej i w czasie II wojny światowej służył na Pacyfiku (1941–45). Po wojnie rozpoczął karierę teatralną, grając w spektaklach: Curse you, Jack Dalton! (1946) w Civic Repertory Theatre of Newark i Proces Mary Dugan (The Trial of Mary Dugan). Zawodu uczył się w Actors Studio, studiu aktorskim Dramatic Workshop Elii Kazana i Lee Strasberga. Po debiucie na Broadway w Night Music (1951), wystąpił jako telegrafista w Seagulls Over Sorrento w John Golden Theatre (11 września 1952). Pojawiał się też w serialach telewizyjnych: Danger (1950–53), Lux Video Theatre (1951), Out There (1951), Tales of Tomorrow (1952–53), The Gulf Playhouse (1953), Medallion Theatre (1953), Goodyear Television Playhouse (1953), Kraft Theatre (1952–54), The Philco Television Playhouse (1951–55) i Schlitz Playhouse of Stars (1957–58). W kinie zadebiutował w niewielkiej roli jako Frank w dramacie Freda Zinnemanna Teresa (1951) z Pier Angeli. Uznanie przyniosła mu rola prawnika Charleya „the Genta” Malloya, brata gangstera (Marlon Brando), w dramacie kryminalnym Na nabrzeżach (On the Waterfront, 1954) Kazana. Kreacja w tym filmie przyniosła mu nominację do Oscara. Zagrał potem w dramacie kryminalnym Roberta Aldricha Wielki nóż (The Big Knife, 1955) z Shelley Winters, westernie muzycznym Freda Zinnemanna Oklahoma! (1955), dreszczowcu Kena Annakina Across the Bridge (1957), westernie Run of the Arrow (1957) i biograficznym Al Capone (1959) jako tytułowy Al Capone. Kolejną nominację do Oscara otrzymał za rolę profesora uniwersytetu Sola Nazermana w dramacie wojennym Sidneya Lumeta Lombardzista (The Pawnbroker, 1964). Następnie wystąpił w melodramacie Davida Leana Doktor Żywago (Doctor Zhivago, 1965) wg powieści Borisa Pasternaka jako Wiktor Hipolitowicz Komarowski. Oscara zdobył za kreację Billa Gillespie, szefa policji w małym miasteczku w 1968 – w antyrasistowskim dramacie W upalną noc (1967).