Rocco Siffredi

Rocco Siffredi, właściwie Rocco Antonio Tano (ur. 4 maja 1964 w Ortonie) – włoski aktor, reżyser, scenarzysta i producent filmów pornograficznych. Znany również jako „włoski ogier”. Nazywany „ojcem chrzestnym ostrego seksu”. Karierę zawodową rozpoczął w 1987 roku, gdy miał 23 lata. Stał się tak samo popularny we Włoszech jak Ron Jeremy w Stanach Zjednoczonych. W 2002 został umieszczony na dziesiątym miejscu na liście 50. największych gwiazd branży porno wszech czasów przez periodyk „Adult Video News”. Swój pseudonim artystyczny przyjął od nazwiska kinowego bohatera – Rocha Siffrediego, którego grał Alain Delon w dramacie kryminalnym Borsalino (1970). Urodził się w skromnej rodzinie rzymskokatolickiej jako piąte z sześciorga dzieci Carmeli (zm. 15 marca 1991), gospodyni domowej, i Gennaro Tano (ur. 1924, zm. 15 lipca 2012), pracownika robót publicznych w mieście. Jego dziadek był hodowcą byków rozpłodowych. Miał czterech braci – Claudio, Giorgio, Armando i Antonio – oraz siostrę Mirellę . W 1971 jego starszy brat Claudio zmarł w wieku 12 lat, przyczyną śmierci był atak padaczki . Rocco był ministrantem w miejscowej parafii rzymskokatolickiej pod wezwaniem św. Józefa . Jego matka chciała, by został księdzem . W szkole był nieśmiały, ale nie zamknięty w sobie. Przez pięć lat uczęszczał do technikum elektronicznego. Mając 17 lat wyjechał do Paryża, do swojego starszego brata Armando Edoardo. Tam zgłosił się do marynarki handlowej . Był kelnerem w pizzerii Pizza Pino na Polach Elizejskich, a następnie pomagał swojemu bratu w pracy w sieci restauracji Casa Nostra, naprzeciwko Wieży Eiffla . Dorabiał również w dyskotekach i domach publicznych. W wieku dwudziestu lat przeżył poważny wypadek na rowerze. W okresie dojrzewania jego idolem był Gabriel Pontello (właśc. Leonardo Codazzo) , słynny w latach 70. i 80. XX wieku francuski gwiazdor filmów pornograficznych, redaktor magazynu „Supersex”, którego poznał w 1985 w paryskim klubie 106 dla swingersów. Wkrótce został przedstawiony producentowi Markowi Dorcelowi i reżyserowi Michelowi Ricaud , którzy obsadzili go w roli Franka w filmie Vidéo Marc Dorcel (VMD) Uwaga dziewczyny... (Attention fillettes..., 1987), w którym uprawiał seks analny. W Pięknej miłości (Belle d’Amour, 1989) wystąpił jako Maxim, klient burdelu . Gabriel Pontello zaangażował go do roli fotografa w filmie dla dorosłych Vidéo Marc Dorcel Urzekające modelki (Mannequins Envoutants/Piege A filles/Snatch Shots, 1989) u boku Christopha Clarka. Przez jakiś czas mieszkał w Margate ze swoją partnerką Tiną Louise Germaine, brytyjską modelką. Porzucił wówczas branżę porno i przeniósł się do Londynu, gdzie rozpoczął karierę jako model, pracując dla agencji Garwin. Pod koniec romansu z Tiną powrócił do biznesu po dwóch latach z pomocą aktorki porno Teresy Orlowski. Jego pierwszym włoskim filmem była Fantastica Moana (1987) w reżyserii Riccardo Schicchi z Moaną Pozzi, Christophem Clarkiem i Gabrielem Pontello. Wyróżniał się wśród innych odtwórców ról erotycznych wielkością penisa (w stanie wzwodu ok. 24 cm długości i 6 cm grubości) . Intensywność jego scen w filmach, jego atletyczna budowa ciała, a także jego seksualne praktyki sprawiły, że Rocco zyskał międzynarodowe uznanie w opinii publicznej, szczególnie we Włoszech .