Anatoli Rybakov

Anatolij Naumowicz Rybakow (ros. Анатолий Наумович Рыбаков, właśc. Anatolij Naumowicz Aronow (ros. Анатолий Наумович Аронов); ur. 1 stycznia?/ 14 stycznia 1911 we wsi Dzierżanowka, Imperium Rosyjskie, zm. 23 grudnia 1998 w Nowym Jorku, USA) – rosyjski pisarz. Autor utworów dla młodzieży i dokumentujących okres represji stalinowskich. W 1934 został aresztowany przez NKWD i zesłany na Syberię. Pod koniec zsyłki pracował jako pracownik transportowy. Podczas II wojny światowej pełnił funkcję dowódcy czołgu. Po wojnie rozpoczął działalność literacką. Debiutował w roku 1948, publikując powieść dla młodzieży pt. Kordzik. Jego najpopularniejsze dzieło to powieść Dzieci Arbatu, na którą składają się cztery części. Pierwsza, od której pochodzi tytuł całości, opisuje życie w okresie poprzedzającym tzw. wielką czystkę (1933-1934) i w trakcie jej trwania poprzez pryzmat doświadczeń zwykłych obywateli. W cyklu Dzieci Arbatu można zauważyć wyraźne związki z biografią samego autora. Na przykład główny bohater, Sasza Pankratow, podobnie jak on zostaje zesłany na trzy lata na Syberię. Chociaż powieści zostały napisane w latach sześćdziesiątych (1966), to publikacji w ZSRR doczekały się dopiero w roku 1987 (na druk zezwolono w latach 1966 i 1978, ale w obu przypadkach zezwolenie zostało cofnięte przez władze sowieckie). Kolejne tomy cyklu ukazywały się w latach 1988 (Trzydziesty piąty i później), 1990 (Strach), 1996 (Proch i pył). Po upadku Związku Radzieckiego autor wyjechał do USA i tam też opublikował Wspomnienia. Zmarł w 1998 roku. Został pochowany na Cmentarzu Kuncewskim w Moskwie. Źródła w języku angielskim