Patricia Hitchcock

Patricia Alma O’Connell (wym. [pəˈtrɪʃə ˈɑlmə oʊˈkɑnəl], z domu Hitchcock, ur. 7 lipca 1928 w Londynie, zm. 9 sierpnia 2021 w Thousand Oaks) – angielska aktorka filmowa i teatralna, producentka. Jedyna córka reżysera Alfreda Hitchcocka i jego żony Almy Reville. Wystąpiła w trzech filmach fabularnych swojego ojca (Trema; 1950, Nieznajomi z pociągu; 1951 i Psychoza; 1960) oraz w latach 1955–1960 w kilku odcinkach serialu kryminalnego Alfred Hitchcock przedstawia, emitowanego od 1955 do 1962. Grywała również gościnnie w programach telewizyjnych. W 2003 opublikowała wspólnie z Laurentem Bouzereau biografię swojej matki pod tytułem Alma Hitchcock: The Woman Behind the Man. Patricia Alma Hitchcock urodziła się 7 lipca 1928 w domu przy Cromwell Road 153 w Londynie, jako jedyna córka reżysera filmowego Alfreda Hitchcocka (1899–1980) i Almy Reville (1899–1982). Od najmłodszych lat nazywano ją „Pat”. Po jej narodzinach ojciec zakupił za kwotę 2,5 tys. funtów 11-akrową posiadłość Winter’s Grace nieopodal Shamley Green, położoną pięć mil od Guildford, gdzie cała rodzina spędzała weekendy. Uczęszczała do szkoły z internatem w Sussex. Od dziecka przejawiała uzdolnienia sceniczne. Reżyser Alexander Korda napisał do niej list z pochwałami za występ w szkolnym przedstawieniu Król, który niczego się nie nauczył oraz zaoferował dziewczynce kontrakt filmowy. Na początku marca 1939 wraz z rodzicami przeniosła się do Stanów Zjednoczonych. Uczęszczała do prywatnej szkoły dla dziewcząt Marymount High School, prowadzonej przez siostry z zakonu przy Bulwarze Zachodzącego Słońca w Bel Air, dzielnicy Los Angeles w stanie Kalifornia. Do grona jej ulubionych gwiazd filmowych należeli: Bette Davis, Bing Crosby, Bob Hope, Cary Grant, Clark Gable, Fredric March, Gene Autry i Humphrey Bogart. W 1941 zadebiutowała w teatrze. Wystąpiła u boku Victora Kiliana w komediodramacie Solitaire autorstwa Johna Van Drutena, reżyserowanym przez Dudleya Diggesa[a], wcielając się w Virginię, bogatą dziewczynę, która zaprzyjaźnia się z włóczęgą. Za swoją rolę zebrała przychylne opinie krytyków, w przeciwieństwie do spektaklu, uważanego za „błahy i bez innowacji”. Brooks Atkinson, recenzując jej występ, pisał za pośrednictwem „The New York Timesa”, że „gra Virginię z dziecinną niewinnością i szczerością”. Z uwagi na atak na Pearl Harbor, przeprowadzony 7 grudnia, przedstawienie zdjęto z afisza po trzech tygodniach. „Przed premierą nie czułam się zbyt pewnie. Byłam zdenerwowana. Ale odetchnęłam, gdy dowiedziałam się, że na widowni nie będzie ojca. Kręcił wtedy film [Sabotaż] w Hollywood” – wspominała. Po raz drugi wystąpiła na scenie w 1944, w wieku szesnastu lat. Zagrała w broadwayowskiej komedii Violet, będącej adaptacją cyklu opowiadań o młodej pannie Majsterklepce autorstwa Whitfielda Cooka. Premiera odbyła się w nowojorskim Belasco Theatre, lecz krytyczne recenzje – Violet określano jako „nad wyraz przygnębiającą komedię” – spowodowały zdjęcie sztuki z afisza po dwudziestu trzech przedstawieniach. Ukończywszy w 1947 Marymount High School, mając aktorskie ambicje, przeniosła się do Londynu, gdzie od 1948 do 1950 studiowała na Royal Academy of Dramatic Art (RADA). W 1950 zadebiutowała w filmie fabularnym Trema, reżyserowanym przez jej ojca. Otrzymała drobną rolę Chubby Bannister, przyjaciółki Evy (Jane Wyman). Hitchcock w żartobliwym tonie przyznawał w wywiadach: „Chcę sprawdzić, czy nauczyła się czegoś na studiach i czy warto było na to wydawać pieniądze”. W tym samym roku zagrała w dramacie historycznym The Mudlark (reż. Jean Negulesco) z głównym rolami Aleca Guinnessa i Irene Dunne .