Toyah Willcox

Toyah Willcox, występująca jako Toyah (ur. 18 maja 1958 w Birmingham) – brytyjska wokalistka, autorka tekstów i aktorka, wywodząca się ze sceny punk rockowej, wykonująca później muzykę nowofalową i pop-rockową. W latach 1977–1983 przewodziła własnej grupie o nazwie Toyah, z którą odniosła znaczący sukces komercyjny w Wielkiej Brytanii i Irlandii. W tamtym czasie wylansowała takie przeboje jak „It’s a Mystery”, „I Want to Be Free”, „Thunder in the Mountains”, „Brave New World” i „Rebel Run”, a trzy z jej albumów zdobyły złoty lub srebrny status. Od 1985 roku nieprzerwanie prowadzi karierę solową pozostając przy nazwie Toyah, a w latach 2007–2020 występowała także w zespole The Humans. Jako aktorka zadebiutowała pod koniec lat 70. w filmach Jubileusz i Kwadrofonia, i od tamtej pory regularnie pojawia się w filmach, serialach i sztukach teatralnych. Nagrała również narrację do seriali dla dzieci Brum i Teletubisie. W latach 90. i na początku 2000. Toyah z powodzeniem prowadziła także karierę telewizyjną jako prezenterka różnorodnych programów dla stacji BBC, ITV i VH1. Toyah urodziła się w 1958 roku Kings Heath, dzielnicy Birmingham. Była najmłodsza z trójki dzieci i dorastała w dość zamożnej rodzinie klasy średniej. Jej ojciec, Beric Willcox, prowadził biznes stolarski, a matka, Barbara Joy z domu Rollinson, była profesjonalną tancerką. Toyah miała bardzo dobry kontakt z ojcem, jednak od zawsze dość napięte stosunki z matką. Skolioza oraz inne wady fizyczne z jakimi się urodziła wymagały długoletnich fizjoterapii i były, razem z wadą wymowy, powodem dokuczania ze strony szkolnych rówieśników. Chodziła do prywatnej szkoły, jednak często opuszczała zajęcia i zaliczyła tylko jeden przedmiot na poziomie O-level – muzykę. Była buntowniczką i zainteresowała się subkulturą punk po tym jak poszła na koncert Sex Pistols. Pracowała jako asystentka w teatrach w Birmingham. W 1977 roku Toyah przeprowadziła się do Londynu, gdzie występowała w sztuce Tales from the Vienna Woods w Royal National Theatre. Wtedy też założyła własny zespół o nazwie Toyah, w którego skład weszli również Joel Bogen (gitara), Mark Henry (bas), Steve Bray (perkusja) i Peter Bush (instrumenty klawiszowe). Wystąpiła w kilku filmach, m.in. Jubileuszu Derka Jarmana, The Corn Is Green u boku Katharine Hepburn i produkcji Kwadrofonia, opartej na twórczości The Who. W 1979 roku ukazał się pierwszy singel jej grupy, „Victims of the Riddle”, a następnie debiutancki album, Sheep Farming in Barnet, który zdobył szczyt listy niezależnej w Wielkiej Brytanii. Druga płyta, wydana w połowie 1980 roku The Blue Meaning, również była numerem 1 na tej liście i weszła też do top 40 ogólnokrajowego zestawienia UK Albums Chart. Płytę promował singel „Ieya”. Pod koniec roku w brytyjskiej telewizji wyemitowany został film dokumentalny poświęcony zespołowi i ukazało się koncertowe wydawnictwo Toyah! Toyah! Toyah!, które uzyskało status srebrnej płyty. Kariera zespołu nabrała rozpędu w 1981 roku, wraz z wydaniem piosenki „It’s a Mystery”. Ukazała się ona na 7-calowej EP-ce Four from Toyah i pod takim tytułem weszła na brytyjską listę UK Singles Chart, gdzie dotarła do 4. miejsca. Kolejny singel, „I Want to Be Free”, był jedynym w dorobku grupy, który spotkał się z międzynarodową popularnością, docierając m.in. do top 10 w Wielkiej Brytanii i Irlandii oraz top 40 w Australii i Nowej Zelandii. Obie piosenki znalazły się na trzeciej płycie zespołu, Anthem, która dotarła do 2. miejsca UK Albums Chart i jeszcze w tym samym roku zdobyła status złotej. Jesienią singel „Thunder in the Mountains” okazał się kolejnym sukcesem, plasując się na miejscu 4. w Wielkiej Brytanii. Piosence towarzyszył teledysk wyreżyserowany przez duet Godley & Creme. Pod koniec 1981 roku wydana została kolejna EP-ka, Four More from Toyah, z przewodnim utworem „Good Morning Universe”, notowana w brytyjskim i irlandzkim top 20. W czerwcu 1982 roku wydany został czwarty studyjny album grupy, The Changeling, którego mroczny materiał odbiegał w stronę rocka gotyckiego. Płyta dotarła do 6. miejsca listy sprzedaży w Wielkiej Brytanii i zdobyła certyfikat srebrnej. Promująca ją ballada „Brave New World” spotkała się ze względnym sukcesem. Latem 1982 zespół wyruszył w trasę koncertową, której zapis został wydany na koncertowym albumie Warrior Rock: Toyah on Tour, wydanym pod koniec roku. Wydawnictwo weszło do top 20 brytyjskiej listy sprzedaży i było kolejnym numerem 1 na liście niezależnej. W tym samym roku ukazało się wznowienie singla „Ieya”, a także nowe nagranie „Be Proud Be Loud (Be Heard)”. Oba single osiągnęły średni sukces na listach przebojów. Następna płyta, Love Is the Law, ujrzała światło dzienne jesienią 1983 roku. Nie powtórzyła jednak sukcesu poprzednich wydawnictw, docierając tylko do miejsca 28. w Wielkiej Brytanii. Promujące ją single, „Rebel Run” i „The Vow”, spotkały się ze średnim sukcesem i zespół Toyah rozpadł się jeszcze w tym samym roku. W tamtym czasie Willcox występowała w sztuce Trafford Tanzi na londyńskim West Endzie i zagrała w filmie telewizyjnym The Ebony Tower u boku Laurence’a Oliviera. Na początku 1984 roku ukazała się kompilacja Toyah! Toyah! Toyah! All the Hits z największymi przebojami, a rok później płyta Mayhem, będąca kolekcją niepublikowanych wcześniej utworów i wersji demo. Toyah Willcox rozpoczęła karierę solową, pozostając przy nazwie Toyah, i w 1985 roku wydała album Minx, wydany przez Portrait Records. Płyta stylistycznie odchodziła od wcześniejszych dokonań artystki w kierunku brzmienia bardziej komercyjnego. Pierwszy singel, „Don’t Fall in Love (I Said)”, oraz sam album weszły do top 40 w Wielkiej Brytanii, jednak kolejne single, „Soul Passing Through Soul” i „World in Action”, zdobyły już o wiele mniejsze zainteresowanie. W roku 1986 Toyah poślubiła Roberta Frippa z zespołu King Crimson, z którym nagrała wspólną płytę The Lady or the Tiger?. Jej kolejny solowy album, Desire, ukazał się w 1987 roku nakładem E.G. Records. Płytę promował cover piosenki „Echo Beach” z repertuaru grupy Martha and the Muffins, który spotkał się ze średnim sukcesem w Wielkiej Brytanii, jednak samej płycie, jak i kolejnemu singlowi, „Moonlight Dancing”, nie udało się już wejść na listy sprzedaży. W tym samym roku występowała w musicalu Kabaret w Londynie i udzieliła przemowy na gali Women of the Year w obecności księżnej Diany.