P!nk

P!nk (także Pink), właśc. Alecia Beth Moore (ur. 8 września 1979 w Doylestown, stan Pensylwania, USA) – amerykańska piosenkarka, autorka tekstów, tancerka, aktorka i producentka muzyczna. Rozgłos zdobyła na początku stycznia 2000 roku. Tworzy muzykę z gatunku pop-rock, choć w początkach działalności muzycznej jej utwory wpisywały się w nurt muzyki R&B. Zaczynając swoją karierę muzyczną, wzorowała się na jednej ze swoich idolek, Madonnie; ceni również takie wykonawczynie, jak Janet Jackson, Joan Jett i Janis Joplin. Na całym świecie sprzedała ponad 110 milionów płyt (w tym 40 milionów albumów i 70 milionów singli). Jest córką żydowskiej pielęgniarki Judith Moore i żołnierza Jima Moore’a. Jej przodkowie wyemigrowali z Irlandii, Niemiec i Litwy. Mimo że urodziła się zdrowa, gdy miała zaledwie kilka miesięcy, wykryto u niej astmę, która dręczyła ją przez lata młodości. Od 4 do 12 roku życia, zgodnie z zaleceniem lekarza, trenowała gimnastykę artystyczną, co pomogło jej walczyć z chorobą. Gdy miała siedem lat, jej rodzice rozstali się. Ma przybraną matkę, przyrodniego brata i siostrę. Dorastała w Doylestown, uczęszczała do tamtejszej Podstawowej Szkoły Kutz, Gimnazjum Lenape oraz Liceum Central Bucks High School West. Jej ojciec śpiewał i pisał teksty piosenek, dzięki czemu Pink już jako mała dziewczynka sama chciała śpiewać. Zaczynała od śpiewu w chórze gospelowym oraz tańca. Jak sama mówi, śpiew był jedynym sposobem, aby „rodzice chociaż na chwilę przestali się kłócić”. Pisała własne teksty jako ujście dla swych uczuć, a jej matka komentuje: Jej pierwsze teksty były bardzo introspekcyjne. Niektóre z nich były bardzo czarne i bardzo głębokie, niemal niepokojące. Po rozstaniu rodziców zamieszkała z matką. Ojciec, aby pomóc im finansowo, sprzedał swojego złotego Rolexa. Pink sprawiała wiele problemów wychowawczych, w wieku dziewięciu lat sięgnęła po pierwszego papierosa, cztery lata później zaczęła brać narkotyki. Jej idolką od dzieciństwa była Linda Perry, wokalistka zespołu 4 Non Blondes. Pink nocami siedziała na oknie w swoim pokoju i śpiewała jej piosenki, dopóki została wezwana policja. Często wymykała się wieczorami z domu i jeździła ze znajomymi do Philly’s Club Fever. W wieku piętnastu lat miała fałszywy dowód. Kiedy matka nie mogła już z nią wytrzymać, kazała jej przenieść się do ojca. W wieku czternastu lat napisała swój pierwszy utwór – „Generation X”. Na jednej z wielu domowych imprez koledzy poprosili ją, by dołączyła do ich zespołu Middle Ground. W wieku szesnastu lat dołączyła do zespołu Choice, składającego się wówczas z dwóch dziewczyn śpiewających rhythm and blues. Grupą zainteresował się L.A. Reid, właściciel jednej z największych i najbardziej znanych wytwórni muzycznych LaFace. Sprowadził je do studia i od razu podpisał z nimi kontrakt. Niedługo później producent zaproponował Pink karierę solową. W podjęciu decyzji pomógł jej ojciec, który zalecił jej „bycie lojalną wobec siebie”.