Tom Morello

Thomas Baptiste Morello (ur. 30 maja 1964 w Nowym Jorku) – amerykański gitarzysta, znany przede wszystkim z występów w zespole Rage Against the Machine. Od 2003 roku tworzy w ramach solowego projektu pod pseudonimem The Nigthwatchman. W latach 2001–2007 grał w zespole Audioslave. Natomiast od 2016 roku współtworzy formację Prophets of Rage. Przez magazyn Rolling Stone został umieszczony na 26. miejscu na liście „100 Największych Gitarzystów Wszech Czasów”. Z kolei w 2004 roku muzyk został sklasyfikowany na 25. miejscu listy „100 Najlepszych Gitarzystów Heavymetalowych Wszech Czasów” według magazynu Guitar World. Jego matka, Mary Morello (pół-Irlandka, pół-Włoszka) jest nauczycielką, obecnie na emeryturze. Od wielu lat angażuje się w walkę o prawa obywatelskie i wolność słowa. Uczestniczyła w organizacjach takich jak Urban League i NAACP. Jest także sponsorem organizacji Parents for Rock and Rap, która ma na celu zniesienie cenzury w muzyce. Ojciec Toma – Ngethe Njoroge – rdzenny Kenijczyk – był członkiem partyzantki Mau Mau podczas walki o niepodległość Kenii od Wielkiej Brytanii. Po zwycięstwie Kenii w roku 1963, Ngethe został pierwszym reprezentantem tego kraju w ONZ. Rodzice Toma poznali się, gdy Mary pracowała dla wojska jako nauczycielka. Po długim rozstaniu Tom spotkał się z ojcem dopiero w 1994, jako 30-latek (w rok po jego narodzinach rodzice rozwiedli się, a Ngethe powrócił do Afryki. Ponownie ożenił się w 1973 – ma 3 innych synów. Obecnie posiada plantację herbaty). Po rozwodzie Mary z Tomem przeprowadzili się do Illinois. Jako samotna matka z ciemnoskórym synem napotkali w środkowo-zachodniej Ameryce późnych lat 60. na wiele kulturowych barier. Po wielu próbach znalezienia miejsca, gdzie mogliby mieszkać, a Mary znalazłaby pracę, ostatecznie osiedlili się w Chicago, w dzielnicy Libertyville. W 1988 Morello dołączył do Lock Up z Brianem Grillo, Chrisem Beebe i Vince’em Ostertagiem. Jeśli chodzi o brzmienie, to zespół podobny był do Fishbone i Living Colour – ich muzyka stanowiła mieszankę melodyjnego hard rocka, bluesa, soulu, a nawet elementów funku. Lock Up wydawał płyty w wytwórni Manifesto, podporządkowanej Geffen Records. Choć zespół podpisał umowę przewidująca nagranie 2 albumów, to jednak wytwórnia zrezygnowała ze współpracy po tym, jak ich debiutancki krążek Something Bitchin’ This Way Comes nie odniósł zbyt dużego sukcesu rynkowego. Wytwórnia starała się zmienić brzmienie grupy tak, aby pasowało do takiej grupy docelowej, jaką to ona wybrała, przez co doszło do napięć pomiędzy nią a muzykami. Zespół Lock Up przestał istnieć w 1991 i Tom zaczął natychmiast szukać innych muzyków do wspólnej gry; w tym czasie ponownie zaczął udzielać lekcji gry na gitarze, aby móc utrzymać się finansowo. Wkrótce usłyszał Zacka de la Rocha na jednym z jego koncertów i zaproponował mu współpracę. Morello zaprosił Brada Wilka, który kiedyś odpadł w przesłuchaniach do Lock Up, a de la Rocha ściągnął swego przyjaciela z dzieciństwa Tima Commerforda. Zack był wcześniej frontmanem grupy Inside Out.