Harry Connick Jr.

Harry Connick Jr., właśc. Joseph Harry Fowler Connick Jr. (ur. 11 września 1967 w Nowym Orleanie) – amerykański pianista jazzowy, kompozytor, autor tekstów piosenek, piosenkarz i aktor. Przyszedł na świat w Nowym Orleanie w stanie Luizjana w rodzinie rzymskokatolickiej Anity Frances (z domu Levy), sędziny i prawniczki stanu Luizjana pochodzenia żydowskiego, i Josepha Harry’ego Fowlera Connicka Sr., adwokata dzielnicy Nowego Orleanu (adwokat w latach 1977-2003) pochodzenia irlandzkiego. Dorastał wraz z siostrą Suzannę. Mając trzy lata rozpoczął ćwiczenia gry na pianinie. W 1973 roku wystąpił z profesjonalnymi muzykami na Bourbon Street. Debiutancki album 11 nagrał w wieku 11 lat. Gdy miał trzynaście lat zmarła jego matka. W 1981 po raz pierwszy wystąpił publicznie z zespołem jazzowym Dr Delf and the Killer Groove. Swój talent pianisty rozwijał w New Orleans Center for the Creative Arts, gdzie studiował u Ellisa Marsalisa i Jamesa Bookera. W 1985 ukończył Jesuit High School w Nowym Orleanie, gdzie uczęszczał także do Isidore Newman School. Po przeprowadzce do Nowego Jorku studiował w Hunter College i ukończył prestiżową Manhattan School of Music. W 1986 roku podpisał kontrakt z firmą fonograficzną Columbia Records, a rok później ukazała się bardzo dobrze przyjęta przez krytyków jego debiutancka płyta Harry Connick Jr. (1987). Stał się laureatem dwóch nagród Grammy przyznanych dla najlepszego wokalisty jazzowego za albumy: When Harry Met Sally... (1989) z piosenkami pochodzącymi z komedii romantycznej Roba Reinera Kiedy Harry poznał Sally z Meg Ryan i Billy Crystalem oraz We Are in Love (1990). Pojawił się w programie rozrywkowym NBC Saturday Night Live (1990). W 1990 zadebiutował na Broadwayu w programie koncertowym An Evening with Harry Connick Jr and His Orchestra w Lunt-Fontanne Theater. Po raz pierwszy w ekranowej roli aktorskiej wystąpił w sensacyjnym dramacie wojennym Ślicznotka z Memphis (Memphis Belle, 1990) u boku Matthew Modine’a, Erica Stoltza, Billy’ego Zane i Seana Astina. Potem pojawił się w dramacie Jodie Foster Tate-mały geniusz (Little Man Tate, 1991) i sitcomie NBC Zdrówko (Cheers, 1992). W 1992 został aresztowany na lotnisku Nowy Jork-JFK, gdy strażnicy w jego bagażu podręcznym odkryli pistolet 9 mm. Został dostrzeżony w sugestywnej roli psychopatycznego pacjenta agorafobistycznej psycholog granej przez Sigourney Weaver w dreszczowcu Psychopata (Copycat, 1995) z Holly Hunter, Dermotem Mulroneyem i Williamem McNamarą. Znalazł się w obsadzie dreszczowca Rolanda Emmericha Dzień niepodległości (Independence Day, 1996) u boku Jeffa Goldbluma, Willa Smitha, Billa Pullmana i Viviki A. Fox.