Aretha Franklin

Aretha Louise Franklin (ur. 25 marca 1942 w Memphis, zm. 16 sierpnia 2018 w Detroit) – amerykańska piosenkarka soulowa i bluesowa. Była nazywana „Królową soulu” (Queen of Soul) i jedną z najpopularniejszych przedstawicielek tego gatunku obok wykonawców, takich jak: Sam Cooke, Ray Charles, Marvin Gaye, Stevie Wonder, Nina Simone czy Al Green. W swej długiej karierze zdobyła aż 18 nagród Grammy. Była pierwszą kobietą, która została przyjęta do Rock and Roll Hall of Fame. Do jej największych przebojów należą słynne utwory: „Respect”, „I Say a Little Prayer”, a także „(You Make Me Feel Like) A Natural Woman”, „Day Dreaming”, „Jump to It”, „Freeway of Love” czy „A Rose Is Still a Rose”. Aretha Louise Franklin urodziła się w Memphis w Tennessee jako córka Barbary Vernice Franklin (z domu Siggers; 1917–1952), pianistki i wokalistki, i Clarence’a LaVaughna „C. L.” Franklina (z domu Walker; 1915–1984), baptystycznego kaznodziei i obrońcy praw człowieka z Shelby. Miała dwie siostry – Ermę i Carolyn oraz brata Cecila. W 1944, kiedy miała dwa lata wraz z rodziną przeprowadziła się do Buffalo. Przed jej piątymi urodzinami, w 1946 na stałe przeniosła się z rodzicami do Detroit, gdzie jej ojciec został pastorem w New Bethel Baptist Church. W 1948 małżeństwo jej rodziców ostatecznie rozpadło się. Miała 10 lat gdy jej matka zmarła na atak serca. Arethę wychowywała głównie babcia. Miała muzyczne pasje. Śpiewała w chórze kościelnym, w kościele, w którym jej ojciec był pastorem. Sama, ze słuchu, nauczyła się grać na fortepianie. W kościele prowadzonym przez jej ojca poznała wokalistki gospel takie jak Albertina Walker, Mahalia Jackson i Clara Ward. Mając 14 lat, zaczęła nagrywać piosenki w profesjonalnym studiu. W wieku 19 lat podpisała swój pierwszy kontrakt z wytwórnią CBS. Śpiewała głównie gospel, koncertowała na środkowym wschodzie USA. Szerszy rozgłos przyniosły jej piosenki jazzowe z elementami popu: „Operation Heartbreak”, „Won't Be Long”, „Rock-A-Bye Your Baby with a Dixie Melody” i „Runnin’ Out of Fools”. Sława przyszła wraz z nowym kontraktem z Atlantic Records. W latach 60. XX wieku wylansowała takie przeboje jak „Respect”, „I Never Loved a Man”, „Chain of Fools”, „Baby I Love You”, „I Say a Little Prayer”, „Think” i „The House That Jack Built”. Swym głębokim, ciepłym głosem i zdolnością interpretacji zwiększyła popularność gatunku soul. Śpiewała też w innych stylach, począwszy od tanecznego popu, gospel do wokalnego jazzu. W 1967 zaczęto nazywać artystkę „Królową Soulu”. Za singiel „Respect” otrzymała dwie nagrody Grammy, jej nazwisko znalazło się na szczycie „Billboardu”. W styczniu 1987 nagrała singiel „I Knew You Were Waiting (For Me)” w duecie z George’em Michaelem, za który otrzymała Grammy.