Ingeborga Dapkunaite

Ingeborga Dapkūnaitė (ur. 20 stycznia 1963 w Wilnie) – litewska aktorka teatralna i filmowa. Jest laureatką rosyjskiej nagrody Nika dla najlepszej aktorki w 1994, przyznawanej przez Państwową Akademię Sztuk i Nauk Kinematograficznych. Ingeborga Dapkūnaitė urodziła się w Wilnie, jej ojciec był dyplomatą, a matka meteorologiem. Przez wiele lat rodzice pracowali w Moskwie i widywała ich tylko w święta. Opiekowali się nią dziadkowie, wujek i ciotka, muzycy w orkiestrze teatralnej. W wieku czterech lat po raz pierwszy pojawiła się na scenie w operze Madame Butterfly Giacoma Pucciniego. Mimo tak wczesnego debiutu, początkowo nie była zainteresowana aktorstwem, bardziej skłaniała się w kierunku sportu, jeździła na łyżwach i grała w koszykówkę. Ostatecznie ukończyła Litewską Akademię Teatru i Muzyki w klasie Jonasa Vaitkusa, reżysera i dyrektora Rosyjskiego Teatru Dramatycznego Litwy, w 1985 i dołączyła do Państwowego Teatru Dramatycznego w Kownie. Grała także w Teatrze Młodych w Wilnie. W filmie zadebiutowała w 1985. Od 1993 mieszka i pracuje w Londynie. Ma brytyjskie obywatelstwo. Cały czas współpracuje też przy produkcjach rosyjskich zarówno kinowych, jak i telewizyjnych. W 1994 otrzymała rosyjską nagrodę Nika, przyznawaną przez Państwową Akademię Sztuk i Nauk Kinematograficznych za film Katja Ismaiłowa w reżyserii Walerego Todorowskiego. Wystąpiła w kilku produkcjach hollywoodzkich. W Mission: Impossible zagrała Hannah Williams u boku Toma Cruise’a, w Siedem lat w Tybecie wcieliła się w rolę Ingrid, żonę Heinricha Harrera, którego zagrał Brad Pitt. Sławę przyniosła jej rola Marusi, żony Kotowa w filmie Spaleni słońcem z 1994 w reżyserii Nikity Michałkowa, dramacie ukazującym losy prominentnej sowieckiej rodziny w okresie wielkiej czystki. Film został uhonorowany Oscarem w 1995. W 2001 zasiadała w jury podczas 23. MFF w Moskwie, a w 2003 – w sekcji "Cinéfondation" na 56. MFF w Cannes. W 2003 wcieliła się w rolę carycy Katarzyny w wielokrotnie nagradzanym miniserialu brytyjskim Nieznany książę w reżyserii Stephena Poliakoffa. W 2005 była członkiem jury konkursu głównego na 55. MFF w Berlinie oraz na MFF w Mar del Plata. W 2007 zagrała matkę Hannibala Lectera w filmie Petera Webbera Hannibal. Po drugiej stronie maski. W 2010 zasiadała w jury konkursu głównego na 67. MFF w Wenecji. W 2015 wystąpiła w dziesięcioodcinkowym norweskim serialu Okupowani zrealizowanym według pomysłu twórcy kryminałów Jo Nesbø. Od 2005 Ingeborga Dapkūnaitė jest ambasadorem marki Longines, szwajcarskiego producenta zegarków.