Emmanuelle Béart

Emmanuelle Marie Hélène Béart (ur. 14 sierpnia 1963 w Gassin) – francuska aktorka filmowa i telewizyjna, ambasador dobrej woli UNICEF. Urodziła się w Gassin, niedaleko Saint-Tropez na Francuskiej Riwierze, w departamencie Var. Jej ojcem był poeta, kompozytor i piosenkarz Guy Béart (1930-2015), a jej matką aktorka i modelka włosko-greckiego pochodzenia Geneviève Galéa. Jej ojciec opuścił dom, gdy była jeszcze młoda. Wychowywana została przez matkę w Cogolin i Beauvallon, w pobliżu Sainte-Maxime. Ze związku matki z Jean-Yves Cerieix urodziła się trójka przyrodniego rodzeństwa - Sarah, Ivan i Mikis Cerieix. Ze innego związku z fotografem i dziennikarzem Jeanem-Jacques’em Guespinem miała przyrodniego brata Oliviera. Emmanuelle przejawiała buntowniczy temperament. Marzyła o zostaniu aktorką i często udawała się na wagary. W 1980 roku, w wieku 17, opuściła dom i przez 15 dni przebywała w Montrealu (Kanada) u przyjaciela rodziny ojca. Uczyła się języka angielskiego i francuskiego w Collège International Marie de France. Poznała reżysera Roberta Altmana, który zachęcił ją, aby została aktorką. W 1983 roku w Paryżu poznawała tajniki aktorstwa pod kierunkiem Jeana-Laurenta Cocheta. W wieku 8 lat trafiła na ekran w dreszczowcu René Clémenta I nadzieja dla śmierci (La course du lièvre à travers les champs, 1972) u boku Jeana-Louisa Trintignant, Aldo Raya i Roberta Ryana, a mając 12 lat wystąpiła w filmie Dzieci jutra (Demain les mômes, 1975). Jej ulubioną aktorką była Romy Schneider. Jej pierwsza większą rolą była Hélène w komediodramacie Pierwsze pragnienie (Premiers désirs, 1983) z Patrickiem Bauchau. Jako Constanza w dramacie Zakazana miłość (Un amour interdit, 1984) z Brigitte Fossey i Fernando Reyem została nominowana do nagrody Césara dla najbardziej obiecującej aktorki 1985. Za rolę Manon Cadoret w dramacie Claude’a Berriego Manon u źródeł (Manon des sources, 1986) wg powieści Marcela Pagnola z Yvesem Montandem otrzymała Cezara dla najlepszej aktorki w roli drugoplanowej. Zasiadała w jury sekcji "Cinéfondation" na 51. MFF w Cannes (1998) oraz w jury konkursu głównego na 57. MFF w Cannes (2004). Od połowy lat 80. była związana z aktorem Danielem Auteuilem, za którego wyszła za mąż 10 września 1993. Mają córkę Nelly (ur. 18 kwietnia 1992). Jednak 21 września 1995 doszło do rozwodu. Ze związku z kompozytorem Davidem Moreau ma syna Johana (ur. 17 kwietnia 1996). W 2001 związała się z producentem filmowym Vincentem Meyerem, który 15 maja 2003 popełnił samobójstwo. 13 sierpnia 2008 poślubiła reżysera Michaëla Cohena, z którym adoptowała syna Surifela (ur. 2010). W 2011 roku rozwiodła się.