Charles Bronson

Charles Bronson, właśc. Charles Dennis Buchinsky (ur. 3 listopada 1921 w Ehrenfeld k. Pittsburgha, zm. 30 sierpnia 2003 w Los Angeles) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny. Urodził się w Ehrenfeld k. Pittsburgha w rodzinie emigrantów z terenów dzisiejszej Litwy (wcześniej tereny polskie), jako dziewiąte dziecko w piętnastoosobowej rodzinie. Jego ojciec, Walter Buchinski, Tatar lipkowski, wyemigrował do Ameryki z Druskienik, matka zaś, Mary (z domu Valinsky), była córką imigrantów pracujących w kopalni antracytu w Tamaqua w Pensylwanii. W szkole uznawał się, czy też był uznawany, za Litwina i Rosjanina. Straciwszy ojca, w wieku 10 lat podjął pracę w miejscowej kopalni, równocześnie się ucząc. Wedle wspomnień Bronsona, jego rodzina była w dobie wielkiego kryzysu tak uboga, że do szkoły South Fork High School w Ehrenfeld uczęszczał w sukience po siostrze. W 1943 wstąpił do Korpusu Powietrznego Armii Stanów Zjednoczonych i od 1945 służył jako strzelec pokładowy na bombowcach B-29 stacjonujących na Pacyfiku (Guam). Za odniesione w wojnie rany został odznaczony orderem Purpurowego Serca. W okresie makkartyzmu zmienił nazwisko na Bronson w obawie, że „Buchinsky” kojarzyć się może z nazwiskami rosyjskimi. Imał się różnych zawodów, był górnikiem, bokserem, kierowcą. W 1949 uczył się aktorstwa w Pasadena Community Playhouse. Karierę aktorską rozpoczął w 1951. Początkowo odgrywał epizody, wcielając się w gangsterów i Indian. Popularność zdobył po występie w westernie Siedmiu wspaniałych (1960) oraz Wielkiej ucieczce (1963). Sukces odniósł też dzięki rolom w Parszywej dwunastce (1967) i Pewnego razu na Dzikim Zachodzie (1968). Często grywał Polaków i osoby polskiego pochodzenia (Wielka ucieczka, Bitwa o Ardeny, Parszywa dwunastka, Akt zemsty).