Jane Seymour

Jane Seymour, właśc. Joyce Penelope Wilhelmina Frankenberg (ur. 15 lutego 1951 na przedmieściu Londynu (Hayes, Hillingdon)) – brytyjska aktorka i producentka telewizyjna i filmowa, najlepiej znana z filmu z serii o Jamesie Bondzie Żyj i pozwól umrzeć (1973), melodramatu Gdzieś w czasie (1980), miniserialu ABC Na wschód od Edenu (1981), telefilmu Onassis – najbogatszy człowiek świata (1988), miniserialu ABC Wojna i pamięć (1988–89), filmu historycznego Rewolucja francuska (1989) jako Maria Antonina Austriaczka, komedii romantycznej Polowanie na druhny (2005) oraz amerykańskiego serialu CBS Doktor Quinn (1993–98), zdobywczyni nagrody Emmy, dwukrotna laureatka statuetki Złoty Glob, ma swoją gwiazdę na Hollywood Walk of Fame. W 2000 otrzymała Order Imperium Brytyjskiego. Urodziła się w Hayes na przedmieściu Londynu w gminie London Borough of Hillingdon jako córka holenderskiej pielęgniarki Mieke (z domu van Tricht; ur. 30 stycznia 1914 w Deventer, zm. 3 października 2007 w Middlesex) i lekarza położnika Johna Benjamina Frankenberga (zm. 1990). Przodkowie jej ojca pochodzili z Polski (Nowe Trzepowo) i Niemiec, byli Żydami. Jej dziadek pochodził z Płocka. Jej matka w latach II wojny światowej była pielęgniarką w Indonezji, później więźniarką japońskiego obozu jenieckiego, gdzie niosła pomoc rannym w skrajnie trudnych warunkach (m.in. brak lekarstw). Po wojnie osiadła w Anglii i wyszła za mąż za Johna Frankenberga, z którym oprócz córki Joyce (późniejszej Jane Seymour) miała jeszcze dwie córki: Anne Gould i Sally. Seymour uczęszczała do Arts Educational School w Tring w hrabstwie Hertfordshire. Marzyła o karierze baletnicy. Debiutowała jako 13-latka na London Festival Ballet, jednak kontuzja kolana przekreśliła plany. Postanowiła więc spróbować aktorstwa. W tym celu wymyśliła sobie pseudonim „Jane Seymour” na wzór królowej Anglii, trzeciej żony Henryka VIII. W 1969 roku debiutowała na ekranie jako chórzystka w filmie muzycznym Richarda Attenborough Och, jaka piękna wojna! (Oh! What a Lovely War) z Maggie Smith i Dirkiem Bogarde. Rok później otrzymała pierwszą główną rolę Lillian Stein, Żydówki szukającej schronienia przed nazistowskimi prześladowaniami w dramacie wojennym The Only Way (1970). W biograficznym dramacie wojennym Richarda Attenborough Młodość Winstona (Young Winston, 1972) wystąpiła jako Pamela Plowden, kochanka Winstona Churchilla. Stała się rozpoznawalna jako Emma Callon w serialu BBC The Onedin Line (1973). Wkrótce została obsadzona w roli dziewczyny Jamesa Bonda – Solitaire w filmie Guya Hamiltona Żyj i pozwól umrzeć (Live and Let Die, 1973) u boku Rogera Moore oraz jako siostra Kasima – Farah w filmie przygodowym Raya Harryhausena Sindbad i oko tygrysa (Sinbad and the Eye of the Tiger, 1977) z udziałem Patricka Wayne’a, syna legendarnego ekranowego kowboja Johna Wayne’a. Za rolę Marjorie Chisholm Armagh w miniserialu NBC Kapitanowie i królowie (Captains and the Kings, 1976) z Perrym Kingiem, Patty Duke, Robertem Vaughnem i Richardem Jordanem była nominowana do nagrody Emmy. Można ją było potem zobaczyć w telefilmie ABC Historia Dawida (The Story of David, 1976) z Timothym Bottomsem jako Batszebę, serialu science fiction ABC Battlestar Galactica (1978) jako Serinę oraz komedii Niebiański pies (Oh, Heavenly Dog!, 1980) z Chevy Chase w roli Jackie. W 1980 Seymour zagrała sceniczną rolę Constanze Weber, żony Mozarta (Tim Curry) w przedstawieniu Petera Shaffera Amadeusz u boku Iana McKellena (jako Antonio Salieri). Spektakl odniósł sukces na Broadwayu, był wystawiany 1181 razy i nominowany do siedmiu nagród Tony Award, z czego otrzymał pięć. Jej kreacja młodej aktorki teatralnej Elise McKenna w melodramacie fantasy Jeannota Szwarca Gdzieś w czasie (Somewhere in Time, 1980) z Christopherem Reeve zdobyła nominację do nagrody Saturna w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa. Za rolę antagonistki Kate Trask / Cathy Ames w miniserialu ABC Na wschód od Edenu (East of Eden, 1981) wg powieści Johna Steinbecka otrzymała Złoty Glob. W filmie CBS Clive’a Donnera Szkarłatny kwiat (The Scarlet Pimpernel, 1982) wg powieści Emmuski Orczy z Anthony Andrewsem zagrała postać francuskiej aktorki Marguerite Blakeney (z domu St. Just). W filmie przygodowo-sensacyjnym Lassiter (1984) z Tomem Selleckiem jako Sara Wells wystąpiła nago. W 1987 pozowała do magazynu „Playboy”. Kreacja Marii Callas w filmie telewizyjnym ABC Onassis – najbogatszy człowiek świata (Onassis: The Richest Man in the World, 1988) z Raúlem Julią przyniosła jej nagrodę Emmy. Za rolę Natalie Henry, amerykańskiej Żydówki uwięzionej w Europie w czasie II wojny światowej w miniserialu ABC Wojna i pamięć (War and Remembrance, 1988-89) była nominowana do Złotego Globu i Emmy. W 1989 z okazji 200. rocznicy Rewolucji Francuskiej, Seymour pojawiła się jako skazana francuska królowa Maria Antonina Austriaczka w filmie telewizyjnym Rewolucja francuska (La Révolution française), nakręconym w języku francuskim i angielskim. Popularność, uznanie krytyki i kolejny Złoty Glob (1996) zdobyła jako dr Michaela „Mike” Quinn w serialu CBS Doktor Quinn (Dr. Quinn, Medicine Woman, 1993–2001).