Gwyneth Paltrow

Gwyneth Kate Paltrow (ur. 27 września 1972 w Los Angeles) – amerykańska aktorka, reżyserka i scenarzystka filmowa. Urodziła się w mieszanej rodzinie jako jedyna córka i starsze dziecko aktorki Blythe Danner (ur. 3 lutego 1943) i Bruce’a Weigerta Paltrowa (ur. 26 listopada 1943, zm. 3 października 2002), reżysera i producenta telewizyjnego. Dorastała z młodszym bratem Jakiem (ur. 26 września 1975). Przodkowie aktorki mieszkali w zaborze rosyjskim. Rodzina ojca przez pokolenia zakorzeniona była w Mińsku i okolicach w Wielkim Księstwie Litewskim. Meyir Paltrowitz, pradziadek aktorki urodził się w Bostonie, był synem Simchy Paltrowicza (ze wsi Łuby-Kurki, od 1872 w USA) i Tsipory Levitanski. Simcha był okresowo rabinem w Nowogrodzie (gazeta „Dziennik” podaje że w Krakowie, choć Gwyneth Paltrow nazwy tego miasta nie wymienia, a powołuje się na pochodzenie rodziny ojca z Białorusi). Mając jedenaście lat występowała u boku matki na scenie w Nowym Jorku. Dorastała w Santa Monica, gdzie uczęszczała do Crossroads School. Po ukończeniu prywatnej szkoły średniej dla dziewcząt Spence School w Nowym Jorku, studiowała antropologię na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Barbara. Po kilku miesiącach zajęć zdecydowała się poświęcić karierze aktorskiej. Po raz pierwszy wystąpiła na małym ekranie w dramacie CBS High (1989) reżyserowanym przez swojego ojca z Zachem Braffem, Roxann Dawson i Craigiem Fergusonem. Dwa lata później zadebiutowała na kinowym ekranie w dramacie Wrzask (Shout, 1991) u boku Johna Travolty i Heather Graham, a także pojawiła się jako Wendy w obrazie Stevena Spielberga Hook (1991). Przełomem w jej karierze okazała się rola żony oficera śledczego (Brad Pitt), pracującego w wydziale zabójstw, w thrillerze Davida Finchera Siedem (Se7en, 1995), za którą była nominowana do nagrody Saturna. Wystąpiła także w teledysku Melissy Etheridge I Want to Come Over (1995). Kreacja Emmy Woodhouse w filmowej adaptacji powieści Jane Austen Emma (1996) przyniosła jej nagrodę Złotego Satelity. Zebrała dobre recenzje za występ w remake'u klasycznym obrazie Wielkie nadzieje (Great Expectations, 1998) u boku Ethana Hawke’a i Roberta De Niro oraz otrzymała nagrodę Blockbuster Entertainment za postać Emily Bradford Taylor w thrillerze kryminalnym Morderstwo doskonałe (A Perfect Murder, 1998) z Michaelem Douglasem i Viggo Mortensenem. Sukcesem była kreacja Violi De Lesseps, miłości młodego Williama Szekspira (Joseph Fiennes) w filmie kostiumowym Johna Maddena Zakochany Szekspir (Shakespeare in Love, 1998), za którą została uhonorowana m.in. nagrodą Oscara, nagrodą Złotego Globu nagrodą Empire i zdobyła nominację do nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej (BAFTA). W 2002 roku odniosła sukces na scenie londyńskiego teatru Donmar Warehouse w spektaklu Dowód wyreżyserowanym przez Johna Maddena, dwa lata później przeniesionym na duży ekran.