Chris O'Donnell

Chris O’Donnell, właśc. Christopher Eugene O’Donnell (ur. 26 czerwca 1970 w Winnetka) – amerykański aktor i producent filmowy i telewizyjny, model niemieckiego i irlandzkiego pochodzenia. Urodził się w Winnetka w stanie Illinois jako najmłodsze z siedmiorga dzieci pochodzącej z Irlandii rodzinie rzymskokatolickiej Julie Ann (z domu Rohs) i Williama Charlesa O’Donnella. Dorastał w Northfield z czterema siostrami i dwójką braci. W latach 1983–1986 dorabiał jako model, pojawiał się w kilku reklamach i serialu ABC Jack i Mike (Jack and Mike, 1986) z Shelley Hack. W 1988 ukończył szkołę średnią Loyola Academy w Willmette, a następnie college w Bostonie na kierunku marketingu. Studiował na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles. Po występie w reklamie sieci McDonald’s, gdzie obsługiwał Michaela Jordana, zadebiutował w dramacie obyczajowym Mężczyźni nie odchodzą (Men Don’t Leave, 1990) jako czternastoletni, dorastający syn wdowy (w tej roli Jessica Lange) po tragicznie zmarłym ukochanym mężu Johnie i ojcu. Kiedy był na studiach, Barbra Streisand zaproponowała mu rolę syna w filmie Książę przypływów, którą jednak ostatecznie zagrał Jason Gould. Następnie został zaangażowany do dwóch udanych dramatów – Smażone zielone pomidory (Fried Green Tomatoes, 1991) oraz Więzy przyjaźni (School Ties, 1992) o antysemityzmie w elitarnej szkole amerykańskiej z udziałem Brendana Frasera, Matta Damona i Bena Afflecka. Za ekranową kreację ucznia, opiekuna i towarzysza niewidomego emerytowanego oficera armii USA (Al Pacino) w filmie Zapach kobiety (Scent of a Woman, 1992) otrzymał nagrodę chicagowskich krytyków dla najbardziej obiecującego aktora i nominację do nagrody Złotego Globu. Znalazł się na liście Obiecujących Nowych Aktorów 1992 wydania 44 Ekranowego świata Johna Willisa. Jednak rola młodego D’Artagnana w jego interpretacji w jeszcze jednej ekranizacji powieści Aleksandra Dumasa Trzej muszkieterowie (The Three Musketeers, 1993), choć uhonorowana nowojorską nagrodą dla najlepszej ekranowej postaci książkowej i nagrodą Złotego Jabłka, doczekała się złych recenzji i nominacji do antynagrody Złotej Maliny dla najgorszego aktora drugoplanowego. W dramacie obyczajowym Błękit nieba (Blue Sky, 1994) pojawił się jako sympatyczny chłopiec z sąsiedztwa. W 1994 roku odebrał nagrodę ShoWest Convention w Las Vegas, w stanie Nevada. Po sukcesie filmu W kręgu przyjaciół (Circle of Friends, 1995) mógł liczyć na rolę młodego zbuntowanego akrobaty cyrkowego Richarda Dicka Graysona/Robina, pragnącego pomścić śmierć swoich rodziców i brata, którzy zginęli z ręki Dwóch-Twarzy w widowiskowym hicie fantasy Batman Forever (1995) z Valem Kilmerem w roli tytułowej. O tę rolę bowiem walczyli m.in. Leonardo DiCaprio, Matt Damon, Christian Bale, Jude Law, Ewan McGregor, Corey Haim, Corey Feldman, Toby Stephens i Scott Speedman. Lecz sequel ekranizacji komiksu o przygodach człowieka-nietoperza Batman i Robin (Batman & Robin, 1997) z udziałem George’a Clooneya jako tytułowego Batmana, poniósł klęskę, a rola Robina, choć przyniosła O’Donnellowi nagrodę Blockbuster Entertainment, zdobyła nominację do Złotej Maliny dla najgorszego aktora drugoplanowego i najgorszego ekranowego duetu.