Eartha Kitt

Eartha Kitt (ur. 17 stycznia 1927 w North, zm. 25 grudnia 2008 w Weston) – amerykańska aktorka, piosenkarka, artystka kabaretowa. Kitt urodziła się jako Eartha Mae Keith 17 stycznia 1927, na plantacji bawełny w niewielkim mieście North w Karolinie Południowej. Jej matka, Annie Mae Keith, była pochodzenia afrykańskiego i czirokeskiego. Choć nie zostało to oficjalnie potwierdzone, powszechnie uważa się, że ojciec Earthy Kitt był pochodzenia niemieckiego, a sama artystka została poczęta w wyniku gwałtu. Ponadto, miał być on synem właścicieli plantacji, na której urodziła się piosenkarka. Kitt była wychowywana przez matkę, a następnie jej rodzinę. W latach 40. wyjechała do Nowego Jorku, gdzie ukończyła Metropolitan Vocational High School (obecnie High School of Performing Arts). Kitt rozpoczęła swoją karierę w 1943, w zespole Katherine Dunham Company, w którym występowała do 1948. Pierwszymi piosenkami w jej repertuarze były: Let's Do It, Champagne Taste, C'est si bon, Je cherche un homme, Love for Sale. Stała się rozpoznawalna dzięki charakterystycznemu głosowi i stylowi, a ze względu na biegłą znajomość języka francuskiego i niemieckiego, zdobyła popularność również w Europie. W 1950, Orson Welles obsadził Kitt w roli Heleny trojańskiej w swojej inscenizacji „Fausta”. Dwa lata później wystąpiła w rewii „Nowe twarze 1952 roku”, w której wykonała piosenki Monotonous i Bal, Petit Bal. Kinowe filmy z jej udziałem to m.in.: „The Mark of the Hawk” (1957), „St. Louis Blues” (1958) i „Anna Lucasta” (1958). W latach 60. zasłynęła rolą Kobiety-Kota w telewizyjnym serialu „Batman”, w którym zastąpiła Julie Newmar. Kitt występowała również w rewiowych teatrach i kasynach w Las Vegas, gdzie poznała polską piosenkarkę Violettę Villas. W latach 70. kontynuowała karierę aktorską, gościnnie występowała w amerykańskiej telewizji oraz w sztukach na Broadwayu. Na początku lat 80. wylansowała przeboje disco Where Is My Man, I Love Men oraz I Don’t Care. Występowała głównie w Stanach Zjednoczonych oraz w Europie Zachodniej. W 1991 roku Kitt powróciła na ekrany kin w filmie Ernesta Scared „Stupid” jako panna Hackmore. W 1995 zagrała gościnnie w serialu „Pomoc domowa”. Występowała do ostatnich dni życia, zmarła na raka jelita grubego w 2008. Jej jedyna córka, Kitt Shapiro, urodziła się 26 listopada 1961. Jej ojcem był były mąż Earthy Kitt, John William McDonald.