Richard Gere

Richard Tiffany Gere (ur. 31 sierpnia 1949 w Filadelfii) – amerykański aktor i producent filmowy pochodzenia irlandzkiego. Przyszedł na świat w rodzinie metodystów jako drugi z pięciorga dzieci Doris Ann (z domu Tiffany, 1924–2016) i Homera George’a Gere (1922–1999), farmera i agenta ubezpieczeniowego Nationwide Mutual Insurance Company. W 1967 ukończył szkołę średnią North Syracuse Central High School w Północnym Syracuse w stanie Nowy Jork. Muzykował w domu wraz ze swymi braćmi i siostrami, ale w wieku osiemnastu lat po otrzymaniu stypendium sportowego wybrał wydział filozofii i dramatu na Uniwersytecie Stanowym Massachusetts w Amherst w stanie Massachusetts, gdzie występował na studenckiej scenie. Jednak po dwóch latach w 1969 porzucił studia i założył zespół rockowy Strangers, który szybko się rozpadł w atmosferze wzajemnych pretensji. Wkrótce potem występował na scenie Provincetown Playhouse i Seattle Repertory Theatre. Pojawił się po raz pierwszy na małym ekranie w telewizyjnym dramacie ABC Chelsea D.H.O. (1973). Dwa lata później trafił na kinowy ekran w dramacie kryminalnym Raport dla komisarza (Report to the Commissioner, 1975) z Hectorem Elizondo, wystąpił gościnnie w jednym z odcinków serialu CBS Kojak (1976). Został dostrzeżony w roli barowego podrywacza w dramacie Richarda Brooksa W poszukiwaniu idealnego kochanka (Looking for Mr. Goodbar, 1977) z Diane Keaton, gdzie emanował witalizmem i zmysłowością, elektryzował spojrzeniem małych ale wyrazistych oczu, niepokoił pojawiającym się czasem uśmiechem drapieżnika. Stworzył wyrazistą i sympatycznie wyciszoną postać amerykańskiego żołnierza w melodramacie wojennym Jankesi (Yanks, 1979). Za rolę romantycznego farmera i zdolnego do zbrodni kochanka w dramacie Niebiańskie dni (Days of Heaven, 1978) z Samem Shepardem został uhonorowany włoską nagrodą David di Donatello. W 1980 zdobył nagrodę Theatre World za rolę Maxa, homoseksualnego mieszkańca Dachau, ofiary Holocaustu w sztuce Bent na Broadwayu. W thrillerze Amerykański żigolak (American Gigolo, 1980) zagrał utrzymanka bogatych kobiet, oskarżonego o zamordowanie jednej z nich. Sugestywną i przemyślaną kreacją Zacka Mayo w melodramacie o moralnych problemach kariery wojskowej Oficer i dżentelmen (An Officer and a Gentleman, 1982) z Debrą Winger i Davidem Caruso zdobył nominację do nagrody Złotego Globu. Utrzymany w poetyce jaskrawych wideoklipów remake obrazu Jean-Luca Godarda – Do utraty tchu (Breathless, 1983) u boku Valérie Kaprisky stał się niepowodzeniem. W gangsterskiej opowieści Francisa Forda Coppoli Cotton Club (The Cotton Club, 1984) zagrał świetnie zapowiadającego się muzyka jazzowego, który ratuje życie jednemu z najgroźniejszych gangsterów w mieście. Ekranowa biblijna postać Dawida w hollywoodzkiej produkcji Król Dawid (King David, 1985) otrzymała nominację do Złotej Maliny dla najgorszego aktora. Zebrał przychylne recenzje za rolę skorumpowanego i bezwzględnego policjanta w dreszczowcu Wydział wewnętrzny (Internal Affairs, 1990) z Andy Garcią i Williamem Baldwinem. Niebywałym sukcesem okazała się kreacja bogacza zakochanego w prostytutce w komedii romantycznej Pretty Woman (1990) z Julią Roberts, za którą był nominowany do nagrody Złotego Globu. Postać adwokata-mistrza manipulacji mediami i opinią publiczną w kryminalnej komedii muzycznej Chicago (2002) z Catherine Zeta-Jones i Renée Zellweger przyniosła mu nagrodę Złotego Globu. Zajął się także dubbingiem, m.in. jako Clair Patterson w serialu Cosmos: A Spacetime Odyssey (2014). Był na okładkach magazynów takich jak „Vogue”, „Rolling Stone”, „People”, „Esquire”, „After Dark”, „GQ”, „Bravo”, „Interview”, „Vanity Fair”, „Cosmopolitan” i „L’Uomo Vogue”. Spotykał się z Dianą Ross (1966), Carole Mallory (1970–1975), Barbarą Carrerą (1970), Penelope Milford (1971–1978), dyrektor Columbia Pictures Dawn Steel (1975–1978), Dalilą Di Lazzaro (1978–1980), modelką Tiną Chow (1950; zm. 1992 na AIDS), malarką Sylvią Martins-Niarchos, modelką Laurą Bailey (1980–1982), Barbrą Streisand (1980), Priscillą Presley (1983) i Kim Basinger (1986). W lipcu 1987 poznał modelkę Cindy Crawford, z którą 12 grudnia 1991 w Las Vegas zawarł związek małżeński. Jednak w 1995 doszło do rozwodu. Spotykał się z Julią Roberts (1989), Laurą Bailey (1995) i Umą Thurman (w styczniu 1996). W latach 90. związany był także z modelką Elizabeth Nottoli i projektantką mody Diane von Furstenberg.