Mick Jagger

Sir Michael Philip ‘Mick’ Jagger (ur. 26 lipca 1943 w Dartford) – brytyjski wokalista, kompozytor, autor tekstów i lider/współzałożyciel rockowego zespołu The Rolling Stones, który ma ponad 200 milionów sprzedanych płyt w ciągu pięciu dekad swojej kariery. Wykonawca piosenek opartych na bluesie i soulu melodyjnych i pełnych ekspresji, które sam komponuje. Jako solista wydał pięć albumów, które cieszyły się umiarkowanym powodzeniem, próbował także, bez większego powodzenia, kariery aktorskiej. Wraz z grupą odniósł jeden z największych sukcesów komercyjnych w historii muzyki spośród wszystkich zespołów rockowych świata. Jagger jest współtwórcą większości repertuaru grupy wraz z gitarzystą Keithem Richardsem. 12 grudnia 2003 królowa brytyjska Elżbieta II uhonorowała go brytyjskim tytułem szlacheckim i Orderem Imperium Brytyjskiego. W 2006 został sklasyfikowany na 15. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według Hit Parader. Wartość jego majątku pod koniec XX wieku oszacowano na ponad 230 mln dolarów. Przyszedł na świat w Dartford w Anglii, w hrabstwie Kent, w dystrykcie Dartford, w przeciętnej rodzinie klasy średniej jako syn nauczyciela wychowania fizycznego Basila Fanshawe “Joego” Jaggera i fryzjerki Evy Ensley Mary (z domu Scutts), urodzonej w Nowej Południowej Walii. Od dzieciństwa kochał śpiewać w chórze kościelnym, a później zafascynował się głównie czarnoskórymi artystami takimi jak Chuck Berry czy Muddy Waters. Chociaż jego stopnie pogorszyły się w Dartford Maypole County Primary School, gdy poświęcał więcej czasu muzyce to jednak w 1960, po otrzymaniu stypendium socjalnego, Jagger wybrał kierunek rachunkowość i finanse (BSc Accounting and Finance) na London School of Economics. W wieku pięciu lat poznał na przedszkolnym boisku chłopca nazywającego się Keith Richards. Ich drogi rozeszły się, gdy poszli do innych szkół, lecz w 1960 przypadkowo odnowili znajomość w pociągu. Jagger grał wtedy w zespole Little Boy Blue and the Blue Boys, a Richards studiował sztuki piękne. Ich przyjaźń scementowało zamiłowanie do amerykańskiej muzyki, jednak decydujący wpływ na ich całe przyszłe życie miał rok 1962, w którym przyłączył się do zespołu Briana Jonesa. 2 maja 1962 utalentowany młody multiinstrumentalista zafascynowany bluesem – Brian Jones zamieścił ogłoszenie w czasopiśmie muzycznym „Jazz News”, że tworzy nowy zespół i poszukuje do niego gitarzystów i wokalistów, a także saksofonistę, pianistę, basistę i perkusistę. Pierwszy zgłosił się pianista Ian Stewart, następnie Geoff Bradford (gitarzysta), nie mieli w tym czasie stałego perkusisty. W czerwcu Mick Jagger i Keith Richards wybrali się na jedną z prób zespołu Jonesa, wkrótce potem przyłączyli się do jego zespołu, zastępując Geoffa. W lipcu nadarzyła się okazja zagrania koncertu w Marquee Club w zastępstwie za Blues Incorporated, w tym czasie zespół jeszcze nie miał nazwy – dlatego Jones specjalnie na tę okazję zdecydował, że wystąpią pod nazwą The Rollin’ Stones (inspirował się utworem Muddy’ego Watersa o podobnym tytule). Wystąpili w składzie Mick Jagger (wokal), Keith Richards i Brian Jones (gitary), Dick Taylor (gitara basowa), Ian Stewart (pianino) oraz Mick Avory (perkusja), (według innych źródeł grał wtedy Tony Chapman, który był pierwszym perkusistą Stones). Występ w Marquee Club okazał się sukcesem, zespół zaczął następnie grywać we wspomnianym Ealing Jazz Club. Muzycy nadal poszukiwali perkusisty, gdyż Jones uważał, że tylko z bardzo dobrym perkusistą będą dobrze brzmieć, tymczasowo wykorzystywali do tego celu Tony’ego Chapmana, z którego jednak nie byli zadowoleni. W sierpniu 1962 do Jonesa, który samotnie wynajmował mieszkanie w londyńskiej Chelsea przy Edith Grove 102 (w tym czasie mieszkał z Pat Andrews i dzieckiem), wprowadził się Mick Jagger, niedługo potem Keith Richards. Było to mieszkanie bez łazienki z tylko jedną żarówką w dużym pokoju (wynajęte za 16 funtów tygodniowo). Zarobione pieniądze Jones przeznaczał na struny gitarowe i sprzęt, pieniądze Pat Andrews były na życie. W wolnych chwilach Jones, Jagger i Richards słuchali płyt, najczęściej Muddy’go Watersa oraz grali i śpiewali bluesa, poza tym Jones nadal pracował w sklepie, Jagger uczył się w londyńskim LSE, a Richards szukał pracy .