Raoul Bova

Raoul „Rollo” Bova (ur. 14 sierpnia 1971 w Rzymie) – włoski aktor, producent i scenarzysta telewizyjny, filmowy i teatralny, model. Swoje imię otrzymał po dziadku. Jego rodzice pochodzą z południowych Włoch – ojciec Giuseppe z Reggio Calabria, a matka z Neapolu. Dzieciństwo miał spokojne i dostatnie. Ojciec pracował w liniach lotniczych Alitalia, a matka zajmowała się domem. Pierwszy film jaki obejrzał to Pół żartem, pół serio (1959) z Marilyn Monroe. Jako szesnastolatek, wraz z zespołem S.S. Lazio, zdobył mistrzostwo Włoch na 100 m stylem grzbietowym. Studiował w Istituto Superiore di Educazione Fisica w Rzymie. Chciał zostać policjantem, ale nie zdał egzaminu do Carabinieri. Poszedł do szkoły teatralnej, studiował aktorstwo w Szkole Beatrice Bracco z Michaelem Margottą w Rzymie i poświęcił się karierze aktorskiej. Mając 21 lat debiutował na dużym ekranie w komedii Kiedy byliśmy stłumieni (Quando eravamo repressi, 1992) i pojawił się w filmie telewizyjnym Włoska historia (Una storia italiana, 1992). Swoje pierwsze szlify aktorskie zdobywał również na scenie włoskich teatrów, m.in. w spektaklach: Animali a sangue freddo (1993), Messico e nuvole (1994), Macbeth Clan (1998). Zwrócił na siebie uwagę rolą nauczyciela pływania w melodramacie Piękna księżniczka (Piccolo grande amore, 1993) obok Susanny York. W 1994 odebrał nagrodę Telegatto za rolę komisarza Gianni'ego Bredy w siódmym sezonie serialu Ośmiornica (La piovra 7, 1994), w którym zaistniał jeszcze w serii ósmej (1997) i dziewiątej (1998) jako prowadzący śledztwo młody inspektor Carlo Arcuti, a rola ta uczyniła go popularnym także w innych krajach świata. Grał w filmach komercyjnych, jak Palermo – Mediolan – bilet w jedną stronę (Palermo Milano solo andata, 1995) w roli Nino Di Venanzio (nominacja do włoskiej nagrody David di Donatello za najlepszą rolę męską), komedii Słodka zemsta (Avenging Angelo, 2002) u boku Anthony’ego Quinna, Madeleine Stowe i Sylvestra Stallone’a jako poczytny, jednak zagadkowy pisarz Marcello czy komedii romantycznej Pod słońcem Toskanii (Under the Tuscan Sun, 2003), gdzie jako Marcello romansuje z dojrzałą pisarką (Diane Lane) z San Francisco, która w chwili twórczego i osobistego kryzysu, wyjeżdża do Włoch. Chcąc przełamać stereotyp aktora o urodzie pięknego chłopca, niezdolnego grać głębokie role, z powodzeniem wcielił się w austriackiego oficera w dramacie wojennym Granica (La frontiera, 1996), wystąpił jako terrorysta w dreszczowcu Rewind (1998), zagrał człowieka opętanego przez diabła w filmie I Cavalieri che fecero l'impresa (2000) oraz skomplikowaną postać Lorenzo w melodramacie Okna (La Finestra di fronte, 2003). Włoska krytyka bardzo chwaliła sposób, w jaki zagrał świętego Franciszka z Asyżu (dla roli schudł 14 kg) w biograficznym filmie telewizyjnym Franciszek (Francesco, 2002). W polskim filmie biograficznym Karol – Człowiek, który został papieżem (Karol, un uomo diventato papa, 2005) zagrał postać księdza Tomasza Zaleskiego, który w czasie hitlerowskiej okupacji stara się zachować godność i nie poddaje się terrorowi, za co zostaje później rozstrzelany.