Aleksandr Sokurov

Aleksandr Nikołajewicz Sokurow, ros. Алекса́ндр Никола́евич Соку́ров (ur. 14 czerwca 1951 w Podorwisze w obwodzie irkuckim) – rosyjski reżyser i scenarzysta filmowy. Zdobywca Złotego Lwa na 68. MFF w Wenecji za adaptację Fausta (2011). Dzieciństwo spędził podróżując po Rosji. Jego rodzina stale zmieniała miejsca zamieszkania, w zależności od tego, gdzie służyć miał jego ojciec – oficer wojskowy. Ukończył historię na uniwersytecie w Niżnym Nowogrodzie. Już podczas studiów postanowił, że chce zostać filmowcem. W 1975 roku wyjechał do Moskwy, aby rozpocząć naukę na WGIK, który był wtedy jedną z najbardziej prestiżowych tego typu szkół w Rosji. Tam poznał scenarzystę Jurija Arabowa, z którym będzie stale współpracował począwszy od fabularnego debiutu. W ciągu studiów Sokurow zrealizował kilka filmów krótkometrażowych, jednak w większości nie były one odbierane przez wykładowców z dużym entuzjazmem. Określane były jako próby „uformowane”, jednak nigdy jako „obiecujące”. Ostatecznie wszedł w otwarty konflikt z nauczycielami, po czym rzucił szkołę. W czasie nauki na WGIK Sokurow poznał się z Andriejem Tarkowskim. Tarkowski był jednym z pierwszych, którzy docenili prace Sokurowa i wróżył mu wielką karierę. Ze wsparciem Tarkowskiego młody twórca rozpoczął pracę w drugim pod względem wielkości wówczas studio filmowym w Rosji – Lenfilm. W 2018 roku otrzymał medal Per Artem ad Deum, przyznawany przez Papieską Radę ds. Kultury.