Kristin Scott Thomas

Kristin Ann Scott Thomas (ur. 24 maja 1960 w Redruth) − brytyjska aktorka, która posiada również obywatelstwo francuskie. Pięciokrotnie nominowana do nagród BAFTA i Laurence Olivier Award, zdobyła nagrodę BAFTA dla najlepszej aktorki w roli drugoplanowej za rolę Fiony w filmie Cztery wesela i pogrzeb (1994) oraz nagrodę Oliviera dla najlepszej aktorki 2008 za rolę Arkadiny w sztuce Mewa w londyńskim Royal Court Theatre. Była nominowana do Oscara dla najlepszej aktorki za rolę Katharine Clifton w filmie Angielski pacjent (1996). Urodziła się w Redruth w Anglii jako córka Deborah (z domu Hurlbatt) i komandora podporucznika Simona Scotta Thomasa, pilota brytyjskiej Royal Navy – Fleet Air Arm. Jej matka wychowała się w Hongkongu i Afryce, a przed ślubem studiowała teatr. Jej ojciec zginął w wypadku lotniczym w 1964, kiedy miała pięć lat. Miała młodszą siostrę Serenę Harriet (ur. 21 września 1961). Jej ojczym, porucznik Simon Idiens, również był pilotem i zmarł sześć lat później w podobnych okolicznościach. Uczęszczała do Cheltenham Ladies' College w Cheltenham. Naukę kontynuowała w St Antony’s Leweston w Sherborne w Dorset. Przez krótki czas uczyła się w Central School of Speech and Drama, ale szukając nowych doświadczeń w wieku 19 lat opuściła Anglię i jako au pair wyjechała do Paryża, gdzie rozpoczęła naukę w szkole aktorskiej. W 1984 rozpoczęła pracę jako aktorka teatralna i telewizyjna. Jednak role, które otrzymywała, ograniczały się do kilku linijek tekstu i początkującej artystce nie dawały szansy na zyskanie większej popularności. Po występie w serialu France 2 Dochodzenia prowadzone przez komisarz Maigret (Les enquêtes du commissaire Maigret, 1984) i miniserialu CBS Córka Mistrala (Mistral’s Daughter, 1984) na podstawie powieści Judith Krantz jako Nancy, wzięła udział w filmie krótkometrażowym Charly (1985). W obsypanym antynagrodami Złotej Maliny melodramacie muzycznym Zakazana miłość (Under the Cherry Moon, 1986) u boku piosenkarza Prince’a, zagrała rolę Mary Sharon, za którą została nominowana do Złotej Maliny w dwóch kategoriach: dla najgorszej aktorki drugoplanowej i najgorszej nowej gwiazdy. Rola Brendy Last w melodramacie Garść prochu (A Handful of Dust, 1988) według powieści Evelyna Waugha przyniosła jej nagrodę filmową „London Evening Standard” dla najbardziej obiecującej debiutantki. Roman Polański zaangażował ją do roli Fiony w dramacie psychologicznym Gorzkie gody (1992) z Hugh Grantem, Emmanuelle Seigner i Peterem Coyote’em. W komedii romantycznej Mike’a Newella Cztery wesela i pogrzeb (1994) według scenariusza Richarda Curtisa u boku Hugh Granta i Andie MacDowell wystąpiła w roli Fiony, za którą otrzymała nagrodę filmową „London Evening Standard” dla najlepszej aktorki i nagrodę BAFTA dla najlepszej aktorki w roli drugoplanowej. Uznanie krytyki, nominację do Oscara dla najlepszej aktorki, Złotego Globu dla najlepszej aktorki w filmie dramatycznym i Nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej zdobyła dzięki kreacji Katharine Clifton w melodramacie wojennym Angielski pacjent (The English Patient, 1996) z Ralphem Fiennesem i Willemem Dafoe. W 1997 została wybrana przez magazyn „People” jako jedna z 50 najpiękniejszych ludzi świata. Wystąpiła jako Annie MacLean w melodramacie Roberta Redforda Zaklinacz koni (The Horse Whispere, 1998). W komedii Słodycz zemsty (Sweet Revenge, 1998) z udziałem Heleny Bonham Carter i Sama Neilla została obsadzona w roli Imogen Staxton-Billing. Zasiadała w jury konkursu głównego na 53. MFF w Cannes (2000). W 2003 grała na londyńskim West Endzie jako Masza w sztuce Antona Czechowa Trzy siostry. W 2005 powróciła na West End w przedstawieniu Luigiego Pirandella Jaką mnie pragniesz. W 2008 wystąpiła na Broadwayu jako Madame Arkadina w sztuce Antona Czechowa Mewa z Petera Sarsgaarda.