Bruce Payne

Bruce Martyn Payne (ur. 22 listopada 1958 w Woking) – angielski aktor filmowy, telewizyjny i teatralny, producent i asystent reżysera; sławę zdobył rolami czarnych charakterów jako Charles Rane w thrillerze sensacyjnym Pasażer 57 (1992), Jacob Kell w Nieśmiertelny IV: Ostatnia rozgrywka (2000) i jako Damodar w Lochy i smoki (2000) i Lochy i smoki: Klątwa smoka (2005). Urodził się w Woking w hrabstwie Surrey. Wychował się w Kilburnie w północnym Londynie. Mając 16 lat przez dwa lata doświadczał rozszczepu kręgosłupa, wskutek czego mógł na zawsze stracić władzę w nogach. W latach 1979–1981 studiował w Royal Academy of Dramatic Art. Występował na scenie w rolach tytułowych w dramatach szekspirowskich: Juliusz Cezar (1978) i Makbet (1981), a w komedii Sen nocy letniej (1981) jako Cobweb i musicalu The Rocky Horror Show (1983) jako Frank-N-Furter. Podczas studiów otrzymał nagrodę Fabia Drake Prize. Po raz pierwszy trafił na ekran jako sierżant lotniczy Kevin Cartwright w komediodramacie wojennym Parada szeregowców (Privates on Parade, 1983). Pojawił się w horrorze Michaela Manna Twierdza (1983) wg powieści F. Paula Wilsona, komediodramacie sportowym Jankes na Oksfordzie (Oxford Blues, 1984) u boku Roba Lowe i Juliana Sandsa, dramacie muzycznym Absolutni debiutanci (1986) z Patsy Kensit i Davidem Bowie, dramacie kryminalnym Za królową i ojczyznę (1988) z Denzelem Washingtonem oraz komedii Piraci seksu (Pyrates, 1991) z Kevinem Baconem i Kyrą Sedgwick. W komedii Blake’a Edwardsa Switch: Trudno być kobietą (1991) z Ellen Barkin wystąpił w roli diabła. W thrillerze sensacyjnym Kevina Hooksa Pasażer 57 (1992) z Wesleyem Snipesem i Elizabeth Hurley zagrał postać terrorysty. W telewizyjnym westernie komediowym The Cisco Kid (1994) Jimmy Smitsem wcielił się w generała Martina Dupre. W dreszczowcu kryminalnym Trefny szmal (Kounterfeit, 1996) z Hilary Swank pojawił się jako Frankie, a w filmie sensacyjnym Saper (Sweepers, 1998) u boku Dolpha Lundgrena jako dr Cecil Hopper. Zagrał rolę sąsiada w dramacie psychologicznym One Point O (Paranoja 1.0, 2004), który został dobrze przyjęty na 57. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes.