Alec Baldwin

Alexander Rae „Alec” Baldwin III (ur. 3 kwietnia 1958 w Amityville) – amerykański aktor, reżyser, scenarzysta i producent filmowy, teatralny i telewizyjny. W 1990 znalazł się w magazynie „People” na liście 50. najpiękniejszych ludzi świata, a w 1995 magazyn „Empire” umieścił go na 80. miejscu listy 100 najseksowniejszych gwiazd w historii kina. Urodził się jako najstarszy syn nauczyciela historii Alexandra Rae Jr. i Carol Newcomb (z domu Martineau). Jego młodsi trzej bracia – Daniel (ur. 1960), William (ur. 1963) i Stephen (ur. 1966) – zostali również aktorami. Ma dwie siostry – starszą Elizabeth (ur. 1955) i młodszą Jane (ur. 1965). Dorastał w rodzinie rzymskokatolickiej z irlandzkimi i francuskimi korzeniami. W szkole średniej Massapequa High School grał w piłkę nożną i pracował jako pomocnik kelnera w kontrowersyjnym klubie dyskotekowym Studio 54 w Nowym Jorku. Początkowo chciał zostać prawnikiem. W latach 1976-1979 studiował na wydziale prawa, socjologii i nauk politycznych na George Washington University, w stanie Nowy Jork, gdzie po latach ubiegał się o stanowisko przewodniczącego samorządu, lecz zabrakło mu dwóch głosów. Z aktorstwem zetknął się za sprawą teatru studenckiego. W 1979 uczył się aktorstwa w nowojorskim Lee Strasberg Theatre and Film Institute, a także z Mirą Rostova w Moscow Art Theater i wystąpił w komedii Williama Szekspira Sen nocy letniej. W 1994 ukończył studia na wydziale dramatu Uniwersytetu Nowojorskiego, gdzie pisał pracę na temat Ala Pacino i jego metody pracy aktorskiej. Zadebiutował na małym ekranie jako Billy Allison Aldrich w operze mydlanej NBC The Doctors (1980-1982). Niedługo potem przeprowadził się z Nowego Jorku do Los Angeles. Został obsadzony w kilku produkcjach CBS, w tym w serialu Klinika w Teksasie (Cutter to Houston, 1983-1984) w roli doktora Hala Wexlera z Shelley Hack i Jimem Metzlerem, operze mydlanej Knots Landing (1984–1985) jako Joshua Rush, zdobywając za nią nagrodę Soap Opera Digest, a także w dramacie telewizyjnym Słodki rewanż (Sweet Revenge, 1984) w roli majora Alexa Breena z Kelly McGillis. W dramacie telewizyjnym NBC Miłość w biegu (Love on the Run, 1985) opartym luźno na prawdziwych wydarzeniach w Ohio z początku lat 80. ze Stephanie Zimbalist zagrał postać oskarżonego o zabójstwo w obronie własnej Seana Carpentera. W 1986 po raz pierwszy trafił na Broadway w roli Dennisa w czarnej komedii Joego Ortona Łup (Loot, 1986) z Zoë Wanamaker i Željko Ivankiem, za którą odebrał Theater World Award. W 1990 jako Peter w komedii off-broadwayowskiej Preludium miłości (Prelude to a Kiss) otrzymał nagrodę Obie. W 1992 na Broadwayu za kreację Stanleya Kowalskiego w sztuce Tennessee Williamsa Tramwaj zwany pożądaniem wystawionej w 1992 na Broadwayu przyniosła mu nominację do nagrody Tony, a występując w sztuce Caryla Churchilla Serious Money zebrał pełne zachwytów recenzje. Na dużym ekranie pojawił się po raz pierwszy w filmie Twoja na zawsze, Lulu (Forever, Lulu, 1986) z Deborah Harry w roli tytułowej. Następnie w roku 1988 wystąpił w komedii Tima Burtona Sok z żuka (Beetle Juice), melodramacie Mike’a Nicholsa Pracująca dziewczyna (Working Girl), komedii kryminalnej Jonathana Demme’a Poślubiona mafii (Married to the Mob) oraz dramacie Olivera Stone’a Talk Radio (1988). Jednak dopiero główna rola Jacka Ryana – agenta CIA w filmie Polowanie na Czerwony Październik (The Hunt for Red October, 1990) ujawniła w pełni jego talent aktorski.