David Warner

David Hattersley Warner (ur. 29 lipca 1941 w Manchesterze) – brytyjski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny grający przeważnie role tzw. „czarnych charakterów”. Urodził się w Manchesterze jako syn Doreen (z domu Hattersley) i Herberta Simona Warnera, pochodzenia rosyjsko-żydowskiego właściciela domu spokojnej starości. Był nieślubnym dzieckiem wychowanym przez każdego z rodziców (każdego z osobna), ostatecznie został pod opieką ojca i macochy. Uczęszczał do Feldon School w Royal Leamington Spa w hrabstwie Warwickshire i uczył się aktorstwa w Royal Academy of Dramatic Art (RADA) w Londynie. Podczas gdy chodził do szkoły, utrzymywał się pracując jako sprzedawca książek. Po studiach dołączył do Royal Shakespeare Company, gdzie spędził kilka lat grając Hamleta w adaptacji sztuki Szekspira. Debiutował na ekranie jako młodszy brat tytułowego bohatera (w tej roli Albert Finney) w przygodowej komedii muzycznej Tony’ego Richardsona Przygody Toma Jonesa (Tom Jones, 1963), ale tak naprawdę wywarł wrażenie trzy lata potem jako ekscentryk tytułowy Morgan Delt w komedii Karela Reisza Morgan: przypadek do leczenia (Morgan: A Suitable Case for Treatment, 1966) z udziałem Vanessy Redgrave, Roberta Stephensa i Bernarda Bresslawa. Kreacja ta przyniosła mu nominację do nagrody BAFTA '67 dla najlepszego aktora brytyjskiego. W miniserialu BBC Wojny róż (The Wars of the Roses, 1965) zagrał króla Henryka VI. Ciężkie czasy na początku lat 70. zmusiły go do rezygnacji z pracy scenicznej i dostał rozwód od jego pierwszej żony Harriet Lidgren, z którą był w związku w latach 1969-72. Jego pierwszy film, który odniósł sukces to Richarda Donnera Omen (The Omen, 1976) z Gregory Peckiem i Lee Remick. Przez następne pięciolecie, skupił cały swój czas na pracy. Był nominowany do nagrody Emmy za rolę Reinharda Heydricha w miniserialu NBC Holocaust (1978). Jako John Leslie Stevenson w melodramacie przygodowym Nicholasa Meyera Podróż w czasie (Time After Time, 1979) obok Malcolma McDowella i Mary Steenburgen zdobył nominację do nagrody Saturna. W 1981 r. otrzymał swoją pierwszą nagrodę Emmy za rolę Pomponiusa Falco w miniserialu ABC Masada (1981) z udziałem Petera O’Toole, Petera Straussa i Barbary Carrery. Choć kolejne filmy z jego udziałem takie jak Bandyci czasu (Time Bandits, 1981), Tron (1982), Człowiek z dwoma mózgami (The Man with Two Brains, 1983) i Titanic (1997) Jamesa Camerona stały się kultowymi klasykami, Warner został w przeważającej części w cieniu. Użyczył swojego głosu postaciom gier komputerowych: Baldur's Gate II: Shadows of Amn (jako Irenicus), Fallout (jako Morpheus) i Privateer 2: The Darkening (jako Rhinehart). W latach 1979-2005 był żonaty z Sheilah Kent, z którą ma córkę Melissę (ur. 1982).