Ivan Pyryev

Iwan Aleksandrowicz Pyrjew (ros. Иван Александрович Пырьев; ur. 17 listopada 1901 w Kamieniu nad rz. Ob, zm. 7 lutego 1968 w Moskwie) – radziecki reżyser filmowy. Wraz z Gieorgijem Aleksandrowem czołowy przedstawiciel komedii muzycznej w radzieckim filmie. Ludowy Artysta ZSRR (1948). W dzieciństwie wcześnie stracił ojca i pracował jako pasterz. Pod koniec 1915 został zmobilizowany do armii i wyjechał na front. Dwukrotnie ranny, odznaczony Krzyżem Św. Jerzego. W maju 1918 zachorował na tyfus. Po wyjściu ze szpitala, przyłączył się do jednego z oddziałów Armii Czerwonej. W 1923 ukończył studia z zakresu reżyserii i aktorstwa w szkole artystycznej GEKTEMAS (Государственные экспериментальные театральные мастерские). W 1921 występował w pierwszym teatrze Proletkultu. Od 1925 jego kariera jest związana z filmem. Pracował początkowo jako scenarzysta i reżyser w przedsiębiorstwie Goskino, skąd trafił do Proletkina, a następnie do Mosfilmu. W latach 30. zasłynął jako twórca politycznych filmów propagandowych (Legitymacja partyjna), a następnie popularnych komedii muzycznych tzw. „komedii kołchozowych” (Świniarka i pastuch), stając się w tej dziedzinie rywalem Gieorgija Aleksandrowa, a występująca w nich jego żona Marina Ładynina – konkurencją dla Lubow Orłowej. Po drugiej wojnie światowej zasłynął jako wnikliwy i subtelny ekranizator powieści Fiodora Dostojewskiego. W latach 1954-1957 był dyrektorem Mosfilmu, 1957-1965 stał na czele Związku Filmowców ZSRR. Od 1956 członek KPZR. Był także deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR. Dwukrotnie odznaczony Orderem Lenina (1938, 1948) i czterokrotnie Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy. Zmarł w 1968 na atak serca we śnie. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie.