Rafael Nadal

Rafael Nadal Parera (ur. 3 czerwca 1986 w Manacor) – hiszpański tenisista, uważany za jednego z najwybitniejszych zawodników w historii dyscypliny. Największe sukcesy odnosi na kortach ziemnych, a liczni eksperci skłaniają się do uznania go za najlepszego zawodnika w historii specjalizującego się w grze na tej nawierzchni. Nadal jest zwycięzcą 22 turniejów wielkoszlemowych: French Open 2005, 2006, 2007, 2008, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2017, 2018, 2019, 2020 i 2022; Wimbledonu 2008 i 2010; Australian Open 2009 i 2022 oraz US Open 2010, 2013, 2017 i 2019, a także finalistą Wimbledonu w latach 2006, 2007 i 2011; US Open 2011 oraz Australian Open w latach 2012, 2014, 2017 i 2019. Hiszpan jest także mistrzem olimpijskim z Pekinu (2008) w grze pojedynczej i z Rio de Janeiro (2016) w grze podwójnej oraz zwycięzcą 36 turniejów z cyklu ATP Tour Masters 1000. Zwyciężając w US Open 2010, skompletował Karierowego Wielkiego Szlema (jako czwarty zawodnik w erze open) i Karierowego Złotego Wielkiego Szlema (jako drugi zawodnik w erze open; po Andre Agassim). Wchodził także w skład reprezentacji Hiszpanii, która w latach 2004, 2009, 2011 oraz 2019 zdobyła Puchar Davisa. Zanim 18 sierpnia 2008 objął prowadzenie w rankingu, przez rekordowe 160 kolejnych tygodni zajmował drugą lokatę, za Rogerem Federerem. Przewodnictwo utrzymał do 5 lipca 2009, kiedy to pozycję lidera odzyskał Federer. Nadal powrócił na pierwsze miejsce w rankingu 7 czerwca 2010, gdy po raz piąty zwyciężył we French Open. 4 lipca 2011 roku, po przegranym finale Wimbledonu z Novakiem Đokoviciem, Hiszpan utracił prowadzenie na rzecz serbskiego tenisisty. Ponownie powrócił na pozycję lidera rankingu 7 października 2013, po dotarciu do finału w Pekinie, w którym przegrał z ustępującym liderem Novakiem Đokoviciem. Przewodził stawce tenisistów do 6 lipca 2014, gdy Serb wygrał finał Wimbledonu. Kolejny raz na czele rankingu znalazł się 21 sierpnia 2017 i pozostał na nim do 18 lutego 2018, gdy zastąpił go Federer. Po sześciu tygodniach, 2 kwietnia 2018 zamienili się ze Szwajcarem zajmowanymi pozycjami. 5 listopada 2018 Nadala na prowadzeniu w rankingu zmienił Novak Đoković. Rafael Nadal Parera urodził się w 3 czerwca 1986 roku w Manacor na Majorce, w wielopokoleniowej rodzinie. Jest synem właściciela dużej firmy produkującej okna, Sebastiána Nadala i Any Maríi Parery. Ma młodszą siostrę Maríę Isabel. Jego wujkiem jest Miguel Ángel Nadal, niegdyś znany piłkarz grający w FC Barcelonie i RCD Mallorce, a także w reprezentacji Hiszpanii, z którą wystąpił na trzech piłkarskich mistrzostwach świata. Za sprawą innego wujka, Toniego Nadala, Rafael w wieku 3 lat zaczął uprawiać tenis – Toni przez wiele lat był przy tym jego trenerem. W wieku 8 lat Nadal wygrał turniej tenisowy dzieci do lat 12. Przekonało to Toniego Nadala do położenia większego nacisku na trening tenisowy swojego krewnego, który był też obiecującym piłkarzem. W tym momencie zaczął także grać leworęcznym forhendem, co dawało mu naturalną przewagę nad zawodnikami praworęcznymi (wcześniej Nadal z obu stron wyprowadzał uderzenia oburącz). Mając 12 lat, wygrywał w swojej kategorii wiekowej turnieje tenisowe w Hiszpanii i za granicą, trenując równocześnie piłkę nożną. Ostatecznie ojciec Nadala kazał mu dokonać wyboru między tenisem a piłką nożną, gdyż uprawianie obu sportów jednocześnie nie dawało się pogodzić ze szkołą. Hiszpan wybrał tenis i natychmiast zaprzestał treningów piłkarskich. Gdy miał 14 lat, Hiszpański Związek Tenisowy nalegał, by Nadal opuścił rodzinną Majorkę i kontynuował treningi w Barcelonie. Rodzice Hiszpana postanowili jednak, w trosce o jego wykształcenie, że pozostanie on w domu. Także trenujący go wujek Toni uważał, że nie musi opuszczać Majorki i może osiągnąć najwyższe cele, trenując w domu. W maju 2001 roku pokonał byłego mistrza Wimbledonu Pata Casha w pokazowym meczu rozegranym na nawierzchni ceglanej. Po tym spotkaniu Nadal postanowił rozpocząć karierę profesjonalną. Rafael Nadal uzyskał status profesjonalny w 2001 roku. W kwietniu 2002 roku jako piętnastolatek wygrał swój pierwszy mecz w imprezie rangi ATP World Tour. Będąc 762. w rankingu ATP, pokonał podczas imprezy na Majorce Ramóna Delgado, stając się dziewiątym graczem w erze open, który wygrał swój pierwszy zawodowy pojedynek przed 16. urodzinami. W całym sezonie zwyciężył w sześciu imprezach rangi Futures i zakończył go w czołowej dwusetce rankingu. Pierwsze sukcesy w turniejach rangi ATP World Tour zaczął w odnosić w 2003 roku. W turniejach na nawierzchni ziemnej pokonał utytułowanych rodaków: Carlosa Moyę (w Hamburgu) i Alberta Costę (w Monte Carlo). W swoim debiucie na trawiastych kortach Wimbledonu Nadal doszedł do trzeciej rundy, stając się najmłodszym zawodnikiem od czasów Borisa Beckera, który tego dokonał. W lipcu po raz pierwszy awansował do ćwierćfinału turnieju cyklu ATP World Tour (w Båstad), a dwa tygodnie później do półfinału (w Umag). Grając w parze z Alexem Lópezem Móronem, wygrał tam rywalizację deblistów . W całym sezonie Nadal wygrał dwie imprezy z cyklu ATP Challenger Tour i zakończył go w czołowej pięćdziesiątce rankingu. Otrzymał także nagrodę ATP Newcomer of Year . W styczniu 2004 roku Nadal dotarł po raz pierwszy do finału imprezy rangi ATP World Tour (w Auckland), gdzie uległ Dominikowi Hrbatemu w stosunku 6:4, 2:6, 5:7. Podczas debiutu w wielkoszlemowym Australian Open doszedł do trzeciej rundy, gdzie nie sprostał reprezentantowi gospodarzy Lleytonowi Hewittowi. W marcu podczas imprezy z cyklu ATP Masters Series w Miami po raz pierwszy spotkał się z Rogerem Federerem. Hiszpan pokonał lidera rankingu 6:3, 6:3. Z powodu kontuzji kostki zmuszony był pauzować przez większość sezonu na kortach ceglanych, w szczególności nie wystąpił w wielkoszlemowym French Open. Zrezygnował także ze startu w Wimbledonie. W sierpniu wygrał swój pierwszy turniej w grze pojedynczej. W finale imprezy w Sopocie pokonał José Acasuso wynikiem 6:3, 6:4 . Podczas debiutu w US Open dotarł do drugiej rundy, w której uległ wiceliderowi rankingu, Andy’emu Roddickowi.