Fernando Alonso

Fernando Alonso Díaz ( odsłuchaj) (ur. 29 lipca 1981 w Oviedo) – hiszpański kierowca wyścigowy, startujący w mistrzostwach świata Formuły 1. Od sezonu 2021 kierowca zespołu Alpine, dwukrotny mistrz (2005, 2006) i trzykrotny wicemistrz świata Formuły 1 (2010, 2012, 2013). Dwukrotny zwycięzca 24-godzinnego wyścigu Le Mans (2018, 2019). Jako dziecko, Alonso brał udział w zawodach kartingowych w Hiszpanii, popierany przez ojca, zagorzałego fana wyścigów, który również był jego mechanikiem. Jego rodzina nie miała środków finansowych do rozwoju kariery Alonso w sportach motorowych, ale jego zwycięstwa przyciągnęły sponsorów i wymagane fundusze. Alonso zdobył cztery mistrzostwa Hiszpanii, back-to-back w kategorii juniorów, w latach 1993 i 1996 zdobył mistrzostwa oraz Puchar Świata Juniorów w 1996 roku. Zdobył hiszpański i włoski tytuł mistrza w 1997 roku i w 1998 roku. W październiku 1998 roku, Alonso został zaproszony na trzydniowe testy z zespołem Adriana Camposa w World Series by Nissan. Lepsze czasy od Marca Gené oznaczały, iż Alonso podpisze kontrakt na starty w zespole Camposa. Tak też się stało. Alonso w swoim pierwszym sezonie startów w World Series by Nissan zdobył mistrzowski tytuł, co otwarło mu drogę do Formuły 3000, która była ostatnim krokiem do startów w F1. Hiszpan w Formule 3000 dołączył do zespołu Astromega i był najmłodszym kierowcą startującym w tej serii. Sezon zakończył na czwartym miejscu w klasyfikacji generalnej za Bruno Junqueirą, Nicolasem Minassianem oraz Markiem Webberem. Alonso zadebiutował w Formule 1 z zespołem Minardi w 2001 roku. Alonso w ciągu sezonu nie zdobył ani jednego punktu za sprawą słabego bolidu Minardi PS01, jednakże w kwalifikacjach zdarzał się być szybszy od innych kierowców z mocniejszym sprzętem. Podczas kwalifikacji do Grand Prix Australii okazał się być szybszym o 2,6 sekundy od swojego partnera zespołowego Tarso Marquesa. Ten sam wyczyn udało mu się powtórzyć podczas kwalifikacji do Grand Prix San Marino. Po sezonie Alonso wpadł w oko szefom mocniejszych zespołów jak Sauber, który szukał zastępcy Kimiego Raikkonena, czy Jaguar Racing. Miesiąc później zostało potwierdzone, że Felipe Massa podpisał kontrakt z Sauberem. We wrześniu 2001 roku jego menedżer Flavio Briatore miał w planach zatrudnić Hiszpana do Benettona. Wszystko pokrzyżowało bankructwo zespołu, który został kupiony przez Renault. Ostatecznie Alonso musiał się zadowolić funkcją kierowcy testowego Renault przez sezon 2002. Alonso jako tester Renault przejechał bolidem 1642 okrążenia podczas testów. W sezonie 2003 Fernanda zatrudniono jako kierowcę etatowego Renault, jego partnerem został Jarno Trulli. W Grand Prix Malezji Fernando Alonso zdobył pierwsze w karierze Pole Position, wyścig zakończył na trzecim miejscu, tak jak następny w Brazylii. W swoim domowym wyścigu w Hiszpanii zdobył drugie miejsce. Podczas trzynastej rundy sezonu, Grand Prix Węgier, Alonso odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo, a także pierwsze dla odrodzonego Renault. Sezon zakończył na szóstym miejscu z dorobkiem 55 punktów i czterema miejscami na podium. Przed sezonem 2004, Renault przedłużyło kontrakt z Hiszpanem do sezonu 2006. Podczas Grand Prix Australii, Niemiec oraz Węgier, Alonso zajął trzecie miejsca. W kwalifikacjach do Grand Prix Francji zdobył drugie w swej karierze Pole Position, wyścig zakończył na drugim miejscu. Podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych na zakręcie nr 13, doszło do wypadku z udziałem Alonso przez przebicie przedniej opony. Flavio Briatore, szef Hiszpana oświadczył w jednym z wywiadów, iż nie zamierza przedłużać kontraktu z Trullim, który niedługo później podpisał kontrakt z Toyotą. Ostatecznie trzy rundy przed końcem sezonu nowym partnerem zespołowym Alonso został mistrz świata Formuły 1 z sezonu 1997, Jacques Villeneuve. Alonso zakończył sezon z dorobkiem 59 punktów na czwartym miejscu.