John Harrison

John Harrison (ur. 24 marca 1693 w Foulby, zm. 24 marca 1776 w Londynie) – brytyjski cieśla i zegarmistrz samouk; zbudował pierwszy zegar (tzw. chronometr), którego konstrukcja i dokładność umożliwiała mu pracę na statkach. Umożliwiło to rozwiązanie problemu określania długości geograficznej. Dzięki swej konstrukcji Harrison zdobył ustanowioną w 1714 roku przez ustawę Longitude Act nagrodę parlamentu brytyjskiego w wysokości 20 000 funtów za rozwiązanie tego problemu. Laureat Medalu Copleya (1749). Harrison urodził się w miejscowości Foulby, niedaleko Wakefield w hrabstwie Yorkshire. Około roku 1700 jego rodzina przeniosła się do miejscowości Barrow upon Humber. John był najstarszym dzieckiem w rodzinie i został przyuczony do zawodu cieśli przez ojca. Pracując jako cieśla, zajmował się naprawą zegarów w wolnym czasie. W trakcie swego życia opracował wiele rozwiązań, które w znaczący sposób poprawiły precyzję działania zegarów mechanicznych, m.in.: W roku 1728 zdecydował się na wyjazd do Londynu aby wziąć udział w konkursie na rozwiązanie problemu pomiaru długości geograficznej (Longitude Act). Dzięki pomocy Edmunda Halleya, królewskiego astronoma i członka komisji konkursowej poznał George Grahama zegarmistrza londyńskiego, który zachęcił go do pracy i pożyczył pieniądze. W roku 1735 ukończył budowę zegara nazwanego H-1 (ważył 34 kg, zajmował sześcienna szafę o krawędzi 1,2 m). Testy przeprowadzone w roku 1736, mimo że wykazały dokładność zegara wynoszącą kilka sekund na dobę, nie zadowoliły Harrisona, który przystąpił do konstruowania kolejnych zegarów: