Gnat Khotkevich

Hnat Martynowycz Chotkewycz (także: Chotkiewicz, ukr. Гнат Хоткевич, ur. 31 grudnia 1877 w Charkowie, zm. 8 października 1938 tamże) – ukraiński pisarz, etnograf, kompozytor, tłumacz, muzykolog oraz bandurzysta. Zadebiutował w 1897 r. opowiadaniem pt. Hruzynka, które ukazało się we lwowskim czasopiśmie „Zoria”. W 1900 r. ukończył Instytut Technologii w Charkowie, a gdy w wyniku kontaktów z Ukraińską Partią Socjaldemokratyczną relegowano go z uczelni, zaczął koncertować z kapelą bandurzystów Mykoły Łysenki. W 1902 r., podczas Zjazdu Archeologicznego w Charkowie, Chotkewycz zorganizował występ kobzarzy i lirników. W 1909 r. wydał we Lwowie książkę o grze na bandurze dwudziestostrunowej, kolejna publikacje na ten temat jego autorstwa ukazały się w 1929 i 1930 roku. W 1909 r. założył teatr huculski z prawie 60-osobowym zespołem; grupa występowała na Huculszczyźnie, ale też we Lwowie, Czerniowcach i Warszawie. Publikował prozę, poezję, podręczniki do nauki gry na instrumentach, teksty teoretyczne z dziedziny historii teatru, literaturoznawcze oraz muzykologiczne. W 1912 r. został aresztowany w Kijowie i zmuszony do opuszczenia granic Ukrainy. Po 1933 wskutek szykan ze strony władz, nie mógł zarabiać na życie. W czasie „wielkiego terroru” aresztowany przez NKWD. 29 września 1938 „trójka specjalna” NKWD skazała go na karę śmierci „za udział w organizacji kontrrewolucyjnej”. Stracony 8 października 1938 w Charkowie. Po interwencji u Chruszczowa wdowy po Chotkewyczu,rehabilitowano go 11 maja 1956 roku.