Alan Rickman

Alan Sidney Patrick Rickman (ur. 21 lutego 1946 w Londynie, zm. 14 stycznia 2016 tamże) – brytyjski aktor filmowy i teatralny, a także reżyser i scenarzysta. Urodził się w Londynie w rodzinie o walijsko-irlandzkich korzeniach jako syn metodystki Margaret Doreen Rose (z domu Bartlett) oraz katolika malarza i dekoratora Bernarda Rickmana. Miał dwóch braci, starszego – projektanta graficznego Davida (ur. 1944) i młodszego – trenera tenisa Michela (ur. 1947) oraz młodszą siostrę – Sheilę (ur. 1950). Uczęszczał do Derwentwater Primary School w dzielnicy Londynu Acton, gdzie praktykowano metodę Montessori. Był zdolnym i pracowitym dzieckiem i dzięki temu zdobył stypendium do Latymer School. Nauczył się tam podstaw sztuki aktorskiej, gdyż szkoła organizowała warsztaty teatralne, w których brał udział. Po skończeniu szkoły dostał się do Chelsea College of Art and Design, a następnie przez rok uczęszczał na kurs grafiki w Royal College of Art. Po skończeniu Royal College of Art Alan wraz z grupą znajomych założył w Soho salon o nazwie „Graphiti”, który miał zajmować się projektowaniem okładek do płyt, plakatów itp. Pomysł okazał się klapą, więc Rickman poszedł na przesłuchanie do Royal Academy of Dramatic Art i został przyjęty. Grał między innymi w sztukach Ghost i Miarka za miarkę, za role w nich zdobył złoty medal Bancrofta. W 1977 dołączył do Royal Shakespeare Company. Pracował kilkakrotnie dla BBC występując w ich produkcjach. W 1978 występował w Romeo i Julii, a w 1979 zagrał Vidala w ekranizacji Teresy Raquin Émila Zoli, ale dopiero rola przebiegłego wikarego Obadiaha Slope’a w The Barchester Chronicles przyniosła mu większy rozgłos. W 1980 wyjechał do Stanów Zjednoczonych jako asystent reżysera przedstawienia komediowego Desperately Yours wystawianego na nowojorskim off-Broadwayu. Przełomowa była dla niego końcówka lat 80.: Niebezpieczne związki, wyreżyserowane przez Christophera Hamptona, z Rickmanem, Lindsay Duncan i Juliet Stevenson w rolach głównych, zrobiły furorę najpierw na West Endzie, a następnie na Broadwayu. Wtedy dostał pierwszą rolę w filmie. Rola Hansa Grubera, przywódcy terrorystów ze Szklanej pułapki (1988) przyniosła mu sławę eksperta od czarnych charakterów. Przez długi czas nie mógł się uwolnić od tej etykiety, mimo że zagrał między innymi zmarłego kochanka w komedii romantycznej Prawdziwie, głęboko, do szaleństwa (1990) oraz zdradzanego męża w Z zamkniętymi oczami (1991). Dopiero dzięki rolom w filmach Rozważnej i romantycznej (1995) oraz To właśnie miłość (2003) aktor ujawnił inne, romantyczne oblicze. Pierwszą prestiżową nagrodę BAFTA przyniosła mu rola szeryfa z Nottingham w Robin Hoodzie: Księciu Złodziei (1991). Zaś kreacja Antona Mesmera w eponimicznym filmie, twórcy teorii magnetyzmu zwierzęcego, przez jednych uznawanego za geniusza, przez innych za zwykłego oszusta, była pierwszą tytułową rolą Rickmana. W 1996 postanowił też spróbować swoich sił po drugiej stronie kamery, i napisał scenariusz do filmu, który wyreżyserował – Zimowego gościa. Film został uznany za udany debiut reżyserski, zdobywając nagrody na festiwalach filmowych w Wenecji i Chicago. Sławę wśród młodszej widowni przyniosła mu rola Severusa Snape’a, nauczyciela Eliksirów w Szkole Magii i Czarodziejstwa Hogwart w cyklu superprodukcji o przygodach Harry’ego Pottera.