Christopher Walken

Christopher Walken, właśc. Ronald Christopher Walken (ur. 31 marca 1943 w Nowym Jorku) – amerykański aktor, reżyser i producent filmowy, także tancerz, piosenkarz i model. Zdobywca Oskara dla najlepszego aktora drugoplanowego w 1978, za rolę w Łowcy jeleni Michaela Cimino. Urodził się w Queens w Nowym Jorku w rodzinie metodystów jako najmłodszy z trzech synów piekarza – emigranta z Niemiec, Paula Walkena – i emigrantki ze Szkocji, Rosalie (z domu Russell). Jego imię Ronald nadano mu na cześć aktora Ronalda Colmana. W wieku trzech lat pojawiał się w katalogach jako dziecięcy model, był także w tle w komediowych skeczach takich komików jak Jerry Lewis, Steve Allen i Jackie Gleason. Wraz ze swoimi starszymi braćmi, Glennem i Kennethem, od najmłodszych lat uczęszczał na lekcje tańca. W 1961 ukończył Professional Children’s School na nowojorskim Manhattanie. Edukację jako aktor i tancerz kontynuował w Hofstra University & ANTA w Hempstead, podczas gdy od czasu do czasu zastępował brata Glenna jako Mike Bauer w operze mydlanej CBS Guiding Light (The Guiding Light, 1954-1956). W 1959, jako 16-latek zadebiutował na Broadwayu – American National Theatre and Academy Theatre w roli Davida w uhonorowanej nagrodą Pulitzera sztuce Archibalda MacLeisha J.B. (1959), współczesny wersji Księgi Hioba. W pierwszych latach swojej kariery Walken występował w musicalach. W 1966 za rolę Króla Filipa II w sztuce broadwayowskiej Lew w zimie zdobył nagrodę im. Clarence’a Derwenta. W 1967 jako Jack Hunter w dramacie Tatuowana róża Tennessee Williamsa odebrał nagrodę Theatre World Award. W serialu CBS Hawaii Five-O (1969) pojawił się jako patrol United States Navy Walt Kramer. W 1970 otrzymał nagrodę specjalną Drama Desk Award za kreację Alana w Lemon Sky w Playhouse Theatre. Tytułowa postać w przedstawieniu Kid Champion przyniosła mu w 1975 nagrodę Obie. W niezależnym filmie Me and My Brother z 1968, w reżyserii znanego fotografa Roberta Franka był reżyserem. W Annie Hall (1977) Woody’ego Allena zagrał Duane’a Halla, neurotycznego brata tytułowej bohaterki (Diane Keaton). W 1978 otrzymał Oskara za drugoplanową rolę żołnierza wyniszczonego psychicznie przez wojnę w Wietnamie w Łowcy jeleni (1978) Michaela Cimino. Na ekranie z racji swej specyficznej urody z reguły był obsadzany w rolach psychopatów, szaleńców i ludzi pozostających na marginesie życia, np. jako lokalny gangster, młody nauczyciel zakochany w swojej koleżance w Martwej strefie (1983) Davida Cronenberga. W 1985 wcielił się w postać głównego antagonisty agenta 007: niezwykle inteligentnego Maxa Zorina w czternastym z kolei oficjalnym filmie z cyklu o Jamesie Bondzie – Zabójczy widok u boku Rogera Moore’a. Równie często pokazywał się na ekranie jako filmowy czarny charakter; narkotykowy boss w Królu Nowego Jorku (1990) Abla Ferrary, nieuczciwy biznesmen w Powrocie Batmana (1992) Tima Burtona, Vincent Coccotti w Prawdziwym romansie (1993) Tony’ego Scotta, Kapitan Koons w Pulp Fiction (1994) Quentina Tarantino, Carlo Bartolucciego w Pokerowej zagrywce (1997) czy w tytułowej roli w Jeźdźcu bez głowy (1999) też wyreżyserowanym przez Burtona. Nie stronił od ról, w których jest karykaturą samego siebie, tak jak w Rzeczy, które robisz w Denver, będąc martwym (1995). W 1997 został uhonorowany nagrodą Susan Stein Shiva Award za dokonania aktorskie w Public Theatre Josepha Pappa. W czarnej komedii 7 psychopatów (2012) wcielił się w jednego z członków nietypowej szajki, która zajmuje się porywaniem psów.