Rodrigo Santoro

Rodrigo Junqueira dos Reis Santoro (ur. 22 sierpnia 1975 w Petrópolis) – włosko-brazylijski aktor filmowy i telewizyjny, określany jako „brazylijski Tom Cruise”. Urodził się w Petrópolis, koło Rio de Janeiro, w stanie Rio de Janeiro w Brazylii. Pochodzi z ubogiej rodziny Marii José Junqueiri dos Reis, brazylijskiej artystki plastyk pochodzenia portugalskiego, i Włocha Francesco Santoro, inżyniera. Dorastał wraz z siostrą Flávią. Miał zaledwie cztery lata, gdy jego dziadek uczył go jazdy konno. Już jako dziecko zainteresował się aktorstwem. Podczas świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy organizował dla rodziny przedstawienia kukiełkowe. Studiował komunikację w Colégio Aplicação, gdzie portugalski nauczyciel prowadził „muzyczno-literackie sesje” przy pomocy TV. W wieku 14 lat debiutował na scenie, poznał wtedy swoją pierwszą dziewczynę. W wieku 17 lat przeniósł się z Rio de Janeiro, gdzie odbywał się casting programu telewizyjnego Globo. Przez rok uczył się interpretacji w 'Oficina de Atores da Rede Globo’. Uczęszczał do Colégio de Aplicação przy Universidade Católica de Petrópolis. W 1993 podjął studia dziennikarskie, a także marketingu i reklamy na PUC (Pontifical Catholic University of Rio de Janeiro) w Rio de Janeiro. Pierwsze kroki w zawodzie aktorskim stawiał na planie popularnych w Ameryce Południowej telenowel. Zadebiutował na małym ekranie w drugoplanowej roli Pedra w brazylijskiej operze mydlanej Rede Globo de Televisão Olho no Olho (1993). Potem dostał główną rolę Fernando w serialu brazylijskim Pátria Minha (1994), który jednak wskutek słabej oglądalności skończył się po wyemitowaniu kilku odcinków. Wystąpił w 15-minutowym filmie Depois do Escuro (1996). Kolejna opera mydlana z jego udziałem O Amor Está no Ar (1997) opowiadała o zawiłym trójkącie miłosnym. Zadebiutował na kinowym ekranie w komedii Como Ser Solteiro (1998). W rodzinnej Brazylii często grywał obiekt pożądania ze strony kobiet. Jedno z najtwardszych doświadczeń aktorskich, które pomogło mu w dalszej karierze aktorskiej zdobył na planie miniserialu kanału telewizyjnego TV Globo Hilda Furacão (1998) jako młody ksiądz franciszkanin, który wpada w miłość z prostytutką Hildą. Był narratorem w dwóch części brazylijskiej wersji językowej filmu Stuart Malutki (1999 i 2002). Za rolę Wilsona Souzy Neto posłanego do kliniki psychiatrycznej po byciu złapanym przez swego ojca na paleniu marihuany w dramacie Burza mózgu (Bicho de Sete Cabeças, 2001) odebrał wiele brazylijskich nagród dla najlepszego aktora, m.in. São Paulo Association of Art Critics, na festiwalu filmowym w Recife i Cartagenie. W 2002 pojawił się w reklamie karty kredytowej kampanii „Najlepsze Życie” z Gisele Bündchen. Wcielił się w postać transseksualnego więźnia nazywanego Lady Di w dramacie kryminalnym Hectora Babenco Carandiru (2003). Zabłysnął w Hollywood jako surfingowiec z blizną pod rzepką w prawym kolanie i motocyklista w kasku ze znakiem ‘Leo’ w sequelu Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość (Charlie’s Angels: Full Throttle, 2003). Znalazł się w obsadzie angielskiej komedii romantycznej To właśnie miłość (Love Actually, 2003) z Hugh Grantem, Emmą Thompson, Keirą Knightley i Rowanem Atkinsonem. W 2004 magazyn „People” umieścił go na liście „50. najpiękniejszych ludzi świata”. Po udziale w 2-minutowej reklamie dla Chanel (2004) z Nicole Kidman, otrzymał angaż do roli pozostałego przy życiu Oceanic Flight 815 – Paulo w telewizyjnym przeboju ABC, którym pasjonują się widzowie na całym niemal świecie Zagubieni (Lost, 2006-2007). Odskocznią stała się kreacja archetypa Kserksesa, demonicznego przywódcę Persów wierzącego, że jest bogiem, w komiksowej produkcji 300 (2006). Był na okładkach magazynów takich jak „Vogue”, „Caras”, „Isto É”, „V”, „Rolling Stone”, „TPM” i „Capricho”. Wcielił się w postać Jezusa w remaku Ben-Hur (2016).