Drew Barrymore

Drew Blythe Barrymore (ur. 22 lutego 1975 w Culver City) – amerykańska aktorka, autorka, reżyserka, modelka i producentka filmowa. Zdobywczyni Złotego Globu za rolę w filmie telewizyjnym Szare ogrody. Urodziła się w Culver City w stanie Kalifornia rodzinie aktorskiej jako córka Johna Drew Barrymore (1932–2004) i Jaid (z domu Ildikó Jaid Makó; ur. 1946). Jej babka ze strony ojca Dolores Costello (1903-1979) była aktorką, a jej dziadek John Barrymore (1882-1942) to znany amerykański aktor szekspirowski. Pradziadek ze strony ojca Maurice Costello (1877–1950) był też aktorem. Dorastała w Poinsetta Place w West Hollywood. Kiedy miała siedem lat, przeprowadziła się z rodziną do Sherman Oaks, dzielnicy Los Angeles. Uczęszczała do szkoły podstawowej w Fountain Day School w West Hollywood i Country School. Jej rodzice rozwiedli się w 1984 roku, kiedy miała dziewięć lat. Miała przyrodnie rodzeństwo: brata Johna oraz dwie siostry – Jessicę i Blyth Dolores. W wieku 11 miesięcy pojawiła się pierwszy raz na ekranie w reklamie jedzenia dla psów, a jako dwulatka trafiła do telewizyjnego melodramatu NBC Suddenly, Love (1978) z Cindy Williams, Eileen Heckart i Paulem Shenarem. W wieku pięciu lat wzięła udział w biograficznym dramacie telewizyjnym CBS Bogie (1980) z Kevinem O’Connorem i thrillerze sci-fi Kena Russella Odmienne stany świadomości (Altered States, 1980) z Williamem Hurtem. Mając sześć lat stała się znana dzięki roli Gertie w filmie Stevena Spielberga E.T. (1982), za którą otrzymała Young Artist Award w kategorii najlepsza młoda aktora drugoplanowa. Jako 7-latka była najmłodszą osobą, która kiedykolwiek pełniła funkcję gospodarza Saturday Night Live. Dwa lata później Mark L. Lester zaangażował ją do filmu Podpalaczka (Firestarter, 1984) u boku Davida Keitha i Heather Locklear. Za rolę Casey Brodsky w komediodramacie Charlesa Shyera Różnice nie do pogodzenia (Irreconcilable Differences, 1984) z Shelley Long i Ryanem O’Nealem została nominowana do Złotego Globu dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Nagła popularność niefortunnie wpłynęła na jej dzieciństwo, gdyż szybko sięgnęła po alkohol i narkotyki, uzależniając się od nich. Ten okres opisała w wydanej w 1991 roku (gdy miała 16 lat) autobiografii Little Girl Lost (Mała zagubiona dziewczynka). Po wielu kuracjach odwykowych zaczęła pojawiać się w mediach jako symbol seksu, co sprowokowało Spielberga (jej mentora) do podarowania jej na 20. urodziny kocyka z napisem „Przykryj się”. W 1989 roku ogłosiła, że ostatecznie zerwała z nałogami. Jednak niedługo potem próbowała popełnić samobójstwo podcinając sobie żyły. Kiedy miała 17 lat jej nagie zdjęcie ukazało się na okładce magazynu Interview. Dostała główną rolę w thrillerze Trujący bluszcz (Poison Ivy, 1992) z Cheryl Ladd. Jej rola Anity Minteer w Guncrazy – Zawsze strzelaj dwa razy (Guncrazy, 1992) po raz drugi przyniosła nominację do Złotego Globu. W opartym na faktach dramacie telewizyjnym ABC Historia Amy Fisher (The Amy Fisher Story, 1993) zagrała postać nastoletniej zabójczyni żony swojego kochanka. W kobiecym westernie Wystrzałowe dziewczyny (Bad Girls, 1994) z Madeleine Stowe, Mary Stuart Masterson i Andie MacDowell wystąpiła jako Lilly Laronette. W 1995 roku pozowała dla Playboya, a także pokazała swoje piersi w talk-show Davida Lettermana. Po występie w Batman Forever (1995) Joela Schumachera jako Sugar, moll dla Dwie Twarze (Tommy Lee Jones) i Chłopaki na bok (Boys on the Side, 1995) z Whoopi Goldberg i Mary-Louise Parker, wcieliła się w rolę psychicznie chorej Casey Roberts w melodramacie Szalona miłość (Mad Love, 1995) z Chrisem O’Donnellem. Wzięła udział w serii reklam Guess. Z czasem Barrymore stała się dojrzałą aktorką. Za rolę licealistki Casey Becker, terroryzowanej serią telefonów od zabójcy w masce, w slasherze Wesa Cravena Krzyk (Scream, 1996) była nominowana do Nagrody Saturna w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa. Zaczęła również angażować się w produkcję filmów; założyła agencję produkcji Flower Films, w tym Aniołki Charliego (Charlie’s Angels, 2000), sequel Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość (Charlie’s Angels: Full Throttle, 2003) i Starsza pani musi zniknąć (Duplex, 2003).