Kathy Baker

Katherine Whitton „Kathy” Baker (ur. 8 czerwca 1950 w Midland) – amerykańska aktorka. Za rolę w serialu Gdzie diabeł mówi dobranoc otrzymała m.in. trzykrotnie nagrodę Emmy oraz Złoty Glob. Urodziła się w Midland w stanie Teksas jako córka Helene Andree (z domu Whitton) i Johna Seawanda Bakera, geologa i nauczyciela. Jej babka ze strony matki była pochodzenia francuskiego, a jej rodzina miała też korzenie angielskie, irlandzkie i polskie. Wychowywała się w Nowym Meksyku w rodzinie Religijnego Towarzystwa Przyjaciół. W 1968 ukończyła liceum Mills High School w Millbrae w Kalifornii. Brała udział w programie aktorskim Boston University School of Fine Arts Acting i na początku lat 70. studiowała aktorstwo w California Institute of the Arts. W 1977 ukończyła studia z tytułem Bakalaureata na wydziale języka francuskiego na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Studiowała cukiernictwo w słynnym Le Cordon Bleu w Paryżu. W 1983 rozpoczęła karierę aktorską w Magic Theatre w San Francisco w sztuce Sama Sheparda Fool for Love u boku Eda Harrisa występując w roli May, za którą w 1984 dostała nagrodę Obie w spektaklu off-broadwayowskim i została uhonorowana nagrodą Theatre World. Grała potem w produkcjach off-broadwayowskich takich jak Pożądanie w cieniu wiązówEugene’a O’Neilla (1984) i Ciocia Dan i Lemon Wallace’a Shawna (1985) w roli Lemon. Po raz pierwszy zaistniała na ekranie jako Louise, żona astronauty Alana Sheparda (Scott Glenn) w dramacie historycznym Philipa Kaufmana Pierwszy krok w kosmos (1983). Baker zdobyła szerokie uznanie za swoją kreację Punchy w dramacie kryminalnym Jerry’ego Schatzberga Cwaniak (1987), po czym zmierzyła się z wymagającą rolą Charlie Standers w dramacie rekonwalescencji Czysty i trzeźwy (Clean and Sober, 1988), za którą była nominowana do Independent Spirit Awards. Zwróciła się do bardziej komediowej roli zalotnej gospodyni domowej Joyce Monroe w dramacie familijnym Tima Burtona Edward Nożycoręki (1990) i ostatecznie trafiła do telewizji, regularnie występując jako lekarka Jill Brock z małego miasteczka i żona szeryfa (Tom Skerritt) w serialu CBS Gdzie diabeł mówi dobranoc (1992–1996). W latach 1984–1999 była żoną Donalda Camilleriego, z którym ma syna Juliana Josepha (ur. 27 listopada 1984) i córkę Marieclaire. W czerwcu 2003 poślubiła reżysera teatralnego Stevena Robmana.