Asia Argento

Asia Argento, właśc. Aria Maria Vittoria Rossa Argento (ur. 20 września 1975 w Rzymie) – włoska aktorka filmowa i telewizyjna, a także reżyserka, scenarzystka i producentka. Jest laureatką wielu krajowych i zagranicznych nagród filmowych, m.in. dwóch nagród David di Donatello, będących włoskim odpowiednikiem Oscarów. Oprócz działalności filmowej zajmuje się również rysowaniem, malowaniem, pisaniem i śpiewaniem, a ponadto tworzeniem w różny sposób teledysków. Asia Argento urodziła się 20 września 1975 roku w Rzymie. Jej rodzicami są reżyser Dario Argento oraz aktorka i scenarzystka Daria Nicolodi. Jest wnuczką producenta Salvatore Argento i pochodzącej z Brazylii fotografki Eldy Luxardo, a także prawnuczką kompozytora Alfreda Caselli. Ma starszą przyrodnią siostrę Fiore Argento, będącą dzieckiem Daria Argento i jego pierwszej żony Marisy Casale. Jej przyrodnią siostrą była także Anna Ceroli, córka Darii Nicolodi i rzeźbiarza Maria Ceroliego, która zginęła w wypadku skutera w 1994 roku. Rodzice dali jej na pierwsze imię „Asia” (wymawia się jako Ah-shee-a), jednak jego zarejestrowania odmówił urząd stanu cywilnego, w związku z czym zostało ono zamienione na „Aria”, z którego rejestracją nie było problemu. Mimo to aktorka zawsze posługiwała się wersją „Asia”. Oboje rodzice Asii specjalizowali się w tworzeniu kina grozy. Ojciec był odpowiedzialny za nakręcenie jednych z najczarniejszych i najkrwawszych filmów tego gatunku, tj. m.in. Odgłosy, Głęboka czerwień czy Ciemności, z kolei matka w wielu z nich grała postacie, które spotykał tragiczny los. Sama Asia po latach tak to wspominała: Gdy była dzieckiem, ojciec czytał jej do snu scenariusze swoich filmów, zaś gdy miała 6. urodziny, otrzymała „prezent” w postaci możliwości obejrzenia filmu Duch. Jako nastolatka goliła głowę i nosiła chłopięce ubrania, zaś o swoim wyglądzie fizycznym wyrażała przekonanie, że „nie jest lepszy od tego, jaki miał jeden z trupów w filmach ojca”. Między 14. a 17. rokiem życia zrobiła sobie większość z obecnie posiadanych tatuaży (jednym z nich jest imię zmarłej przyrodniej siostry Anny). Z powodu cechującej ją wtedy introwersji zaczytywała się w książkach, co stanowiło sposób na zrekompensowanie braku przyjaciół – w szczególności lubiła dzieła Fiodora Dostojewskiego i Charlesa Baudelaire’a. W kręgu jej młodzieńczych zainteresowań były także filmy Romana Polańskiego. W 1985 roku, jako dziewięciolatka Asia Argento zaliczyła filmowy debiut grając w miniserialu Sogni e bisogni, wyreżyserowanym przez Sergia Cittiego. W następnym roku pojawiła się w horrorze Demony 2, do którego scenariusz napisał jej ojciec. W 1988 roku zagrała główną rolę Martiny w reżyserskim debiucie Cristiny Comencini, zatytułowanym Zoo. Argento za występ w tym filmie dostała nagrodę Ciak, będącą włoskim odpowiednikiem Złotego Globa. Rok później Argento wystąpiła w filmie Czerwony lobik, w którym wcieliła się w córkę bohatera granego przez Nanniego Morettiego, będącego również reżyserem tego filmu, a także w horrorze Kościół wyreżyserowanym przez Michele Soaviego. W 1992 roku Asia Argento zagrała uznawaną za przełom w jej karierze rolę napastowanej seksualnie córki w filmie Przyjaciółki od serca Michele Placido. Rola ta pozwoliła jej zerwać z wizerunkiem zbuntowanej nastolatki i zacząć grywać postaci bardziej niejednoznaczne i skomplikowane. Film Przyjaciółki od serca był pokazywany na 45. MFF w Cannes i został na nim dobrze przyjęty. Rok później po raz pierwszy zagrała rolę w filmie wyreżyserowanym przez ojca – była to produkcja Uraz, w której wcieliła się w anorektyczkę szukającą zabójców swoich rodziców. W 1994 roku Argento zagrała rolę baronowej Charlotte z Sauve we francuskim filmie Królowa Margot w reżyserii Patrice’a Chéreau, dzięki czemu zaistniała w świadomości szerszej publiczności. W tym samym roku po raz pierwszy stanęła również po drugiej stronie kamery, reżyserując szósty z dziesięciu epizodów filmu De Generazione, zatytułowany Prospettive. W filmie De Generazione Argento zagrała ponadto jedną z ról, a także była jednym ze współtwórców jego scenariusza.