Michael Caine

Sir Michael Caine (ur. 14 marca 1933 w Londynie jako Maurice Joseph Micklewhite Jr.) – brytyjski aktor teatralny i filmowy, producent filmowy i autor. Na początku kariery aktorskiej przyjął pseudonim Michael White. Gdy okazało się, że inny aktor nazywa się tak samo, zmienił pseudonim na Caine. W 2016, w wieku 83 lat postanowił oficjalnie dokonać urzędowej zmiany imienia i nazwiska na Michael Caine. Zagrał w ponad stu filmach. W 2000 otrzymał tytuł szlachecki nadany mu przez królową Elżbietę II. Jeden z dwóch aktorów, którzy byli nominowani do nagrody Oscara (w kategorii aktor pierwszoplanowy lub aktor drugoplanowy) w każdym dziesięcioleciu od 1960 do 2010 roku (drugim jest Jack Nicholson). Zdobywca dwóch Oscarów w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy: pierwszego otrzymał w 1986 za rolę w filmie Hannah i jej siostry, drugiego w 1999 za rolę w filmie Wbrew regułom. Urodził się jako Maurice Joseph Micklewhite Jr. w londyńskiej gminie Southwark, w dzielnicy Rotherhithe lub Bermondsey. Jego matką była Ellen Frances Marie, kucharka i sprzątaczka, oraz Maurice Joseph Micklewhite Sr., tragarz na targu rybnym. Matka wychowała go w wierze protestanckiej. Miał młodszego brata Stanleya Victora (1935-2013) i starszego przyrodniego brata Davida Williama Burchella (1925-1992). Podczas II wojny światowej został ewakuowany do North Runcton, niedaleko King’s Lynn, a po wojnie rodzina zamieszkała w londyńskim Elephant and Castle (także w Southwark). W 1944 dostał się do Hackney Downs School, a po roku przeniósł się do Wilson’s Grammar School w Camberwell, którą ukończył w wieku szesnastu lat. Następnie pracował krótko jako urzędnik i posłaniec w wytwórni filmowej. W latach 1952-1954 służył w 7 Pułku Piechoty British Army w Niemczech, a także brał czynny udział w wojnie w Korei. W wieku 20 lat powrócił do Wielkiej Brytanii i postanowił zostać aktorem. Na początku zatrudnił się jako asystent kierownika scenicznego w Horsham. Zmienił nazwisko na Scott, gdy jednak okazało się, że inny aktor już się tak nazywa, zdecydował się na Caine - inspiracji dostarczył mu tytuł dramatu wojennego Bunt na okręcie (w oryginale The Caine Mutiny) z Humphreyem Bogartem. Zaczął grywać role epizodyczne w Westminster Repertory Company na scenie Carfax Electric Theatre. Pierwszy znaczący sukces sceniczny osiągnął w komedii Next Time I'll Sing To You. Jego pierwszą kinową rolą była postać Lockyera - jednego z szeregowców w dramacie wojennym A Hill in Korea (1956) u boku Harry’ego Andrewsa, George’a Bakera, Stanleya Bakera, Roberta Shaw i Stephena Boyda. Przepustką do sławy okazała się kreacja porucznika Gonville’a Bromheada, oficera dowodzącego obroną brytyjskiej kolonii w Afryce Południowo-Wschodniej przed zuluskimi wojownikami w dramacie wojennym Zulu (1964). Wkrótce został obsadzony w roli tytułowego podrywacza Alfie’go Elkinsa w komedii Lewisa Gilberta Alfie (1966), za którą otrzymał swoją pierwszą nominację do Oscara. W filmie kryminalnym Sidneya J. Furie Teczka Ipcress (The Ipcress File, 1965) dużą popularnością szpiega cieszyła się rola Harry’ego Palmera, którego zagrał jeszcze czterokrotnie w filmach: Pogrzeb w Berlinie (Funeral in Berlin, 1966), Mózg za miliard dolarów (Billion Dollar Brain, 1967), Czerwona zagłada (Bullet to Beijing, 1995) i Rosyjski łącznik (Midnight in St. Petersburg, 1996).