Matt Dillon

Matt Dillon, właśc. Matthew Raymond Dillon (ur. 18 lutego 1964 w New Rochelle) – amerykański aktor i reżyser filmowy. Urodził się w New Rochelle w rodzinie rzymskokatolickiej Paula Dillona, menedżera inwestycyjnego i portrecisty, i Mary Ellen Dillon. Wychowywał się w hrabstwie Westchester wraz z czterema braćmi: starszym Paulem (ur. 1962) oraz młodszymi – Kevinem (ur. 19 sierpnia 1965), znanym z roli Johnny’ego „Dramy” Chase’a w serialu Ekipa, Timothym (ur. 1969) i Brianem (ur. 1972) oraz młodszą siostrą Katy (ur. 1966). Większość jego przyjaciół pochodziło z rodzin dysfunkcyjnych, ale jego rodzice byli szczęśliwym małżeństwem klasy średniej irlandzkich katolików. Wylądował w show biznesie dzięki czystemu głupiemu szczęściu. Łowcy talentów odwiedzali jego gimnazjum Hommocks School, poszukując nowych twarzy do filmu niskobudżetowego Warner Bros. Dillon początkowo nie był zainteresowany, kiedy zobaczył ulotki, i nie planował przesłuchania, aż dostrzeżono go na korytarzu i otrzymał kluczową rolę Richiego White’a w dramacie kryminalnym Jonathana Kaplana Nad krawędzią (Over the Edge, 1979). Jego pozycję w filmowym świecie ugruntowały role zbuntowanych nastolatków w dwóch obrazach Francisa Forda Coppoli z roku 1983: Outsiderzy (The Outsiders) i Rumble Fish. Dillon szybko okazał się niezwykle wszechstronnym aktorem, który równie dobrze sprawdził się w repertuarze dramatycznym (Miasto gniewu) jak i komediowym (Sposób na blondynkę, O czym marzą faceci). Za najlepszą i najbardziej dojrzałą jego rolę z lat 80. uchodzi jednak kreacja charyzmatycznego przywódcy grupy narkomanów w Narkotykowy kowboj (Drugstore Cowboy, 1989) Gusa Van Santa, uhonorowana w roku 1990 nagrodą Independent Spirit Award. W następnej dekadzie równie często pojawiał się na kinowym ekranie. Zagrał m.in. w rozgrywających się w Seattle w czasach triumfu grunge’u Samotnikach (1992), Za wszelką cenę Van Santa (1995), Białym aligatorze (Albino Alligator, 1996, reżyserski debiut Kevina Spacey) i kryminale Dzikie żądze (1998). W 2002 – dramatem kryminalnym Miasto duchów – debiutował jako reżyser, by także współautorem scenariusza tego filmu. W 2006 – za rolę rasistowskiego policjanta w Mieście gniewu – zdobył swą pierwszą nominację do Oscara. Wcześniej (2005) wystąpił w opartym o autobiograficzną prozę Charlesa Bukowskiego Factotum – zagrał Henry’ego Chinaskiego, alter ego amerykańskiego pisarza. Zasiadał w jury konkursu głównego na 77. MFF w Wenecji (2020).