Otfried Preußler

Otfried Preußler (ur. 20 października 1923 w Libercu jako Otfried Syrowatka, zm. 18 lutego 2013 w Prien am Chiemsee) – niemiecki pisarz, autor literatury dziecięcej niemieckiego obszaru językowego. Przodkowie Preußlera pochodzili z Czech, a ich rodowód sięga aż do XV w. Wielu z nich zajmowało się wyrabianiem przedmiotów ze szkła oraz rolnictwem. Rodzice Preußlera byli nauczycielami, a ojciec, Josef Syrowatka, który w 1941 roku zmienił nazwisko na Preußler – nawiązując do nazwiska przodków Preißler – interesował się dodatkowo etnologią i badał kulturę swojego regionu. Młody Preußler często towarzyszył ojcu w wędrówkach, w trakcie których poznawał historię regionu gór Izerskich oraz słuchał lokalnych legend, których elementy wykorzystywał później w swojej twórczości. Największy wpływ na twórczość Preußlera miała jednak jego babcia Dora, która w dzieciństwie opowiadała mu historie bazujące na tradycji ludowej. Jak powiedział sam Preußler: „książka z opowieściami babci, która w rzeczywistości nigdy nie istniała, jest dla mnie najważniejszą ze wszystkich książek, z jakimi miałem do czynienia w swoim życiu” („Das Geschichtenbuch meiner Großmutter, das es in Wirklichkeit überhaupt nicht gegeben hat, ist das wichtigste aller Bücher für mich, mit denen ich je im Leben Bekanntschaft gemacht habe.”). Dzięki tak wielu literackim bodźcom Preußler zaczął pisać już jako dwunastoletnie dziecko. Preußler uczęszczał do Rudolphschule w Libercu. Jego ulubionymi przedmiotami były języki obce oraz język niemiecki. Jego marzeniem było zostać profesorem historii terytorium niemieckiego na Uniwersytecie Karola w Pradze. Po maturze w 1942 roku, którą zdał z wyróżnieniem, Preußler został powołany do Wehrmachtu i wysłany na front wschodni. W roku 1944 trafił do radzieckiej niewoli i był przetrzymywany w wielu różnych obozach, m.in. w Jelabudze w Tatarstanie. W tym czasie chorował na tyfus, malarię i gorączkę plamistą. Po wyjściu z niewoli w 1949 roku zamieszkał w miasteczku Rosenheim w Górnej Bawarii, gdzie odnalazł swoich wypędzonych z Liberca krewnych oraz ukochaną Anneliese Kind. W tym samym roku ożenił się z nią – para miała trzy córki. Preußler zdecydował się zostać nauczycielem. W trakcie studiów dorabiał jako lokalny reporter. Pisał też historyjki do programów radiowych dla dzieci. W latach 1951-53 zdobył kwalifikacje nauczyciela i do 1971 roku pracował jako dyrektor szkoły podstawowej. Potem został rektorem w szkole w Stephanskirchen w Bawarii, która została później nazwana jego imieniem. Jako pisarz zadebiutował w 1950 roku utworem Der Roßdieb von Fünsing. Bestsellerem okazało się dopiero opowiadanie Der kleine Wassermann wydane w 1956, które w Polsce ukazało się w 2012 roku pod tytułem Przygody Małego Wodnika. Największą sławę przyniosło mu stworzenie w 1959 roku postaci Rozbójnika Hotzenplotza, bohatera cyklu Rozbójnik Hotzenplotz (niem. Der Räuber Hotzenplotz), który został wydany w Polsce w 2012 roku. Jego najbardziej znaną powieścią przeznaczoną dla starszego czytelnika jest wydany w 1971 roku Krabat, który w Polsce ukazał się w roku 1976.