Fyodor Dostoevsky

Fiodor Michajłowicz Dostojewski (pol. dawn. Teodor Dostojewski; ros. Фёдор Михайлович Достоевский; grażd. Ѳедоръ Михайловичъ Достоевскій; ur. 30 października?/ 11 listopada 1821 w Moskwie, Imperium Rosyjskie, zm. 28 stycznia?/ 9 lutego 1881 w Petersburgu, Imperium Rosyjskie) – rosyjski pisarz i myśliciel. Jeden z najbardziej wpływowych powieściopisarzy literatury rosyjskiej i światowej. Uważany za mistrza realistycznej i naturalistycznej prozy psychologicznej na pograniczu realności i wyobraźni; w swych utworach często używał motywu walki dobra ze złem czającym się wszędzie. Głosił tezę o rosyjskim posłannictwie historycznym i religijnym, łącząc to przeświadczenie z niechęcią do Zachodu, socjalizmu i rewolucji – atakował ówczesny indywidualizm filozoficzny, dopatrując się w nim destrukcyjnego wpływu na człowieka i jego moralność; potępił zarówno kapitalistyczną cywilizację, jak ruchy socjalistyczne i rewolucyjne, zarzucając im zagubienie wartości chrześcijańskich i opowiadając się stanowczo przeciwko ateizmowi. Rodzina Dostojewskich wywodziła się ze wsi Dostojewo leżącej na Polesiu, 13 km od Janowa Poleskiego i 35 km od Pińska, w Wielkim Księstwie Litewskim. Nazwa wsi pochodzi od polskiego słowa „dostojnik”. Pierwsza wzmianka o Dostojewie pochodzi z 1473 roku. Szóstego października 1506 roku piński kniaź Fiodor Jarosławicz podarował majątek Dostojewo miejscowemu szlachcicowi Danielowi Iwanowiczowi (znanemu jako Irtiszczew, Rtiszczew lub Artiszczewicz). Odtąd Daniel i jego przodkowie używali nazwiska Dostojewski i pieczętowali się herbem Radwan. Wśród kolejnych dziedziców majątku Dostojewo byli m.in.: Fiodor (Teodor) Dostojewski w 1572 roku, Piotr Dostojewski, marszałek szlachty pińskiej na sejm w 1598 roku, członek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w latach 1599–1628 i Piotr Dostojewski, sędzia grodzki piński w 1632 roku. Na początku XVIII wieku Dostojewo przeszło w ręce Strawińskich, później Czapliców, a od połowy XIX wieku do 1939 roku było własnością rodziny Ordów. Dostojewscy posługiwali się własną odmianą herbu Radwan.