Artur Brauner

Artur Brauner (ur. 1 sierpnia 1918 w Łodzi jako Abraham Brauner, zm. 7 lipca 2019 w Berlinie) – niemiecki producent filmowy polsko-żydowskiego pochodzenia, nominowany do nagrody BAFTA, honorowy obywatel miasta Łodzi, przeżył Holocaust, uciekł z Litzmannstadt Getto, wojnę przeżył w ZSRR. Po wojnie osiadł w Berlinie, gdzie zrobił światową karierę producenta filmowego. Urodził się pod koniec I wojny światowej, 1 sierpnia 1918, w zamożnej żydowskiej rodzinie Moshe Braunera, hurtownika handlującego drewnem. Kochał kino, ale też grał na skrzypcach, śpiewał, komponował. Nad łóżkiem wieszał zdjęcia filmowych gwiazd i wiele seansów przesiedział w łódzkich kinach „Bajka”, „Luna”, „Casino” czy „Splendid” (obecnie nieistniejących). Niemcy, hitlerowcy po napaści na Polskę zajęli Łódź na początku września i po kilku miesiącach na terenie najbiedniejszej dzielnicy Łodzi – Bałut – stworzyli getto dla Żydów. Wraz z rodzicami i czwórką rodzeństwa został tam zamknięty w kwietniu 1940. Uciekł jednak na tereny ZSRR, gdzie przeżył wojnę; jego rodzina także się uratowała. Nigdy nie wracał do okupacyjnych przeżyć i nigdy ich nie wspominał. Miał żonę Marię. Po wojnie, wraz z bratem, wyjechał do Berlina, gdzie zaczął nowe życie, zakładając w 1946 własną wytwórnię filmową CCC-Film-Kunst. Po latach, dzięki szczęściu w interesach, oszczędzaniu i pracowitości doszedł do wysokiej pozycji w biznesie filmowym, miał sławę, pieniądze, żył w luksusie. Zrealizował 270 filmów, wśród nich m.in. Ósmy dzień tygodnia w reżyserii Aleksandra Forda. Po 1968 na kilkanaście lat przerwał kontakty z Polską i dopiero w latach 80. XX w. je wznowił. Współpracował z najlepszymi polskimi reżyserami, m.in. Andrzejem Wajdą (Miłość w Niemczech), Jerzym Hoffmanem (Wedle wyroków twoich...), Agnieszką Holland (Europa, Europa – nominacja do nagrody BAFTA dla najlepszego filmu zagranicznego w 1992 roku).