Vanilla Ice

Vanilla Ice, właściwie Robert Matthew Van Winkle (ur. 31 października 1967 w Dallas) – amerykański raper i aktor, który największe triumfy święcił w latach 90. za sprawą swojego przeboju „Ice Ice Baby”, opartym na motywie utworu „Under Pressure” zespołu Queen i Davida Bowiego, za który w 1991 otrzymał People’s Choice Award. Urodził się w Dallas w stanie Teksas jako syn Camilli Beth „Mino” (z domu Dickerson), nauczycielki muzyki i pianistki. Jego ojciec opuścił matkę, jeszcze przed jego narodzeniem, gdy była w ciąży. Nie poznał nigdy swojego prawdziwego ojca, do papierów wpisano mu nazwisko holenderskiego mężczyzny, Williama Basila Van Winkle’a, z którym wówczas była związana jego matka. Kiedy Van Winkle miał cztery lata, jego matka się rozwiodła i wyjechała z synem do Miami na Florydę. Tam zainteresował się hip-hopem. Jego nowy ojczym pracował w salonie samochodowym. Uczęszczał do R.L. Turner High School w Carrollton. Mając 13 lat przyłączył się do grupy czarnoskórych breakdancerów i otrzymał przydomek „Vanilla”, ze względu na kolor skóry. Pod pełnym pseudonimem scenicznym Vanilla Ice zaczął występować biorąc udział we freestyle’owych zawodach na słowa. Po powrocie do Teksasu założył grupę The Vanilla Ice Posse. Był jednym z niewielu białych raperów odnoszących sukcesy. Swój debiutancki album Hooked wydał w 1989 w wytwórni Ichiban Records. Jego kariera nabrała rozpędu dopiero po podpisaniu kontraktu z SBK Records, należącej do firmy płytowej EMI. 2 lipca 1990 został wydany na singlu utwór „Ice Ice Baby”, który napisał w wieku 16 lat i który zapewnił raperowi ogólnoświatową sławę. Przebój pochodzący z debiutanckiego albumu był pierwszym w historii hip-hopowym utworem, któremu udało się dotrzeć do pierwszego miejsca prestiżowego notowania Billboard Hot 100. Tylko w USA singiel rozszedł się w nakładzie ponad mln egzemplarzy, pokrywając platyną, podobnie jak w Wielkiej Brytanii, gdzie sprzedał się w ilości ponad 600 tys. kopii. Piosenka była też nominowana do nagrody Grammy w kategorii najlepszy utwór hip-hopowy, ale została jednocześnie umieszczona na piątym miejscu rankingu VH1 „50 najlepszych złych piosenek w historii”. 3 września 1990 ukazał się album To the Extreme, wypromowany przez Death Row Records, który sprzedano w ilości 15 milionów egzemplarzy na całym świecie. Na początku lat 90. był rzecznikiem Nike i Coca-Coli. W styczniu 1991 gościł w Saturday Night Live. Trafił też na okładkę magazynu „Bravo”. Pojawił się w filmie Wojownicze Żółwie Ninja II: Tajemnica szlamu (1991). Za główną rolę Johna „Johnny’ego” Van Owena w muzycznej komedii Cool as Ice (1991) zebrał negatywne opinie krytyków filmowych, zdobywając Złotą Malinę jako najgorszy nowy gwiazdor. W 1992 wziął udział w erotycznej sesji zdjęciowej do książki Madonny pt. Sex. Przebył trzyletnią trasę koncertową po świecie. W marcu 1994 ukazała się płyta Mind Blowin. Album okazał się komercyjną klapą i doprowadził do bankructwa wytwórnię SBK. Niepewny swojej kariery muzycznej Van Winkle zaczął pracować jako sprzedawca nieruchomości, założył także wytwórnię płytową i wstąpił do grunge’owej grupy Pickin Scabz. Ten krok skłonił go do zmiany stylu – odtąd raper chciał wykonywać hip-hop bazujący na gitarowych podkładach. Jego kolejne albumy mainstreamowe, Hard to Swallow (1998), Bi-Polar (2001) i Platinum Underground (2005), nie odniosły sukcesu na listach i nie były też emitowane w radiu.