Peter Lawford

Peter Lawford, właśc. Peter Sydney Vaughn Aylen (ur. 7 września 1923 w Londynie, zm. 24 grudnia 1984 w Los Angeles) – angielski aktor, członek Rat Pack, były szwagier Johna F. Kennedy’ego. Urodził się w Londynie, w Anglii, w rodzinie rzymskokatolickiej jako syn brytyjskiego bohatera wojennego - Ernesta Vaughana Aylena. Był nieślubnym dzieckiem. Prawdziwym jego ojcem był dowódca arystokrata, porucznik generał sir Sydney Turing Barlow Lawford (1865-1953). Jego matka May Somerville Aylen (1883-1972) przechodziła gehennę związaną z niewiernością, ale także miała problemy przy porodzie. 9 października 1923 Aylen złożyła pozew o rozwód. Potem wyjechała z Anglii do Francji, gdzie Peter spędził większość swojego dzieciństwa. Nigdy nie został formalnie kształcony. Zamiast tego był szkolony przez guwernantki i wychowawców, a jego edukacja obejmowała korty tenisowe i lekcje baletu. W wieku siedmiu lat zadebiutował jako Horace w angielskiej komedii Biedny stary Bill (Poor Old Bill, 1931) i dramacie kryminalnym Dżentelmen w Paryżu (A Gentleman of Paris, 1931). Mając 15 lat pojawił się jako Benny Potter w dramacie kryminalnym Władca Jeff (Lord Jeff, 1938) u boku Freddiego Bartholomewa, Mickeya Rooneya i Charlesa Coburna. W czerwcu 1943 MGM z Lawfordem podpisało długoterminowy kontrakt. Jego pierwszą rolą był młody żołnierz John Ashwood II w czasie II wojny światowej w melodramacie wojennym White Cliffs of Dover (1944) z Irene Dunne. MGM dało mu jeszcze jedną ważną rolę w Portret Doriana Graya (The Picture of Dorian Gray, 1945). Pierwszą główną rolę otrzymał w filmie Syn Lassie (1945), a później wygrał ankietę czytelników magazynu Modern Screen jako najbardziej popularny aktor w Hollywood w roku 1946, jego fani wysyłali do tysięcy listów tygodniowo. Obok takich aktorów jak Clark Gable czy James Stewart, został uznany za romantycznego bohatera MGM. W 1946 nakręcił dwa znaczące filmy: Cluny Brown i Dwie siostry z Bostonu (Two Sisters from Boston). Pojawił się po raz pierwszy u boku Franka Sinatry w musicalu Zdarzyło się w Brooklynie (It Happened in Brooklyn, 1947). Lawford otrzymał entuzjastyczne recenzje za swoją pracę w filmie, podczas gdy słowa o Sinatrze były letnie. Lawford został obsadzony w roli Alana A. Dale w musicalu Robin i 7 gangsterów (Robin and the 7 Hoods, 1964), ale został zastąpiony przez Binga Crosby. Można go było za to zobaczyć w takich filmach jak Parada wielkanocna (1948), Małe kobietki (1949), Ocean’s Eleven (1960), Najdłuższy dzień (1962) czy Zabić swojego pana (They Only Kill Their Masters, 1972). Romansował z kobietami Hollywood, wśród nich były m.in. Rita Hayworth, Ava Gardner, June Allyson, Dorothy Dandridge, Lucille Ball, Anne Baxter, Judy Garland, Judy Holliday i Lana Turner. Był czterokrotnie żonaty. 24 kwietnia 1954 poślubił Patricię Kennedy (1924-2006), siostrę prezydenta Johna F. Kennedy’ego i senatorów Roberta F. Kennedy’ego i Edwarda M. Kennedy’ego. Mieli czworo dzieci: syna Christophera (ur. 29 marca 1955) oraz trzy córki - Sydney Maleię (ur. 25 sierpnia 1956), Victorię Francis (ur. 4 listopada 1958) i Robin Elizabeth (ur. 2 lipca 1961). Jednak 1 lutego 1966 doszło do rozwodu. 30 października 1971 ożenił się po raz drugi z Mary Rowan, lecz i ten związek zakończył się rozwodem 2 stycznia 1975. Od 25 czerwca 1976 jego żoną była Deborah Gould, lecz w 1977 rozwiódł się. 5 lipca 1984 zawarł związek małżeński z Patricią Seaton, który przetrwał do jego śmierci. Zmarł 24 grudnia 1984 w Cedars-Sinai Medical Center w Los Angeles na skutek nagłego zatrzymania krążenia w wieku 61 lat. Zwłoki skremowano, prochy pochowano w Westwood Village Memorial Park, a następnie usunięto stamtąd, po czym wdowa po aktorze - Patricia Seaton - rozrzuciła je na Oceanie Spokojnym.